Παύλος Μπακογιάννης

 Δημοσιογράφος και βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» στις 26 Σεπτεμβρίου 1989 στην Αθήνα

Παύλος Μπακογιάννης (1935 – 1989)

Δημοσιογράφος, πολιτικός επιστήμονας και βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» στις 26 Σεπτεμβρίου 1989 στην Αθήνα.

Ο Παύλος Μπακογιάννης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου στα Βελωτά της Ευρυτανίας. Πατέρας του ήταν ο ιερέας του χωριού Κώστας Μπακογιάννης. Λόγω του εμφυλίου πολέμου, φοίτησε στα γυμνάσια Αγρινίου, Θέρμου, Καρπενησίου και Πάτρας. Η τραγωδία του εμφυλίου, που την έζησε από κοντά σ’ ένα από τα κυριότερα θέατρά της, άφησε στην ψυχή τού νεαρού παιδιού ανεξίτηλα ίχνη.

Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Πάντειο, ενώ παράλληλα υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο Λιμενικό Σώμα. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία και ανακηρύχθηκε διδάκτορας Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Κωνσταντίας.

Δίδαξε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου και στη Σχολή Δημοσιογραφίας τού Μονάχου και διηύθυνε για δέκα χρόνια το ελληνόφωνο πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας της Βαυαρίας, που αναμεταδιδόταν στην Ελλάδα μέσω της «Ντόιτσε Βέλε». Λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης την περίοδο της δικτατορίας, στερήθηκε της ελληνικής υπηκοότητας και του παραχωρήθηκε πολιτικό άσυλο στη Δυτική Γερμανία. Σύμφωνα με μαρτυρία της συζύγου του Ντόρας Μπακογιάννη, το 1970 τοποθετήθηκε βόμβα στο σπίτι του στο Μόναχο και όπως του είχε πει η γερμανική αστυνομία υπεύθυνες ήταν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες της εποχής.

Στην περίοδο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή διετέλεσε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΕΙΡΤ (νυν ΕΡΤ). Τον Δεκέμβριο του 1974 νυμφεύτηκε την Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του πολιτικού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία (γ. 1976) και τον Κώστα (γ. 1978).

Στη συνέχεια εργάστηκε ως πολιτικός σχολιαστής στην εφημερίδα «Το Βήμα» και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικά τηλεοπτικά ιδρύματα και έντυπα του εξωτερικού. Το 1982 ανέλαβε την ευθύνη για την έκδοση τού εβδομαδιαίου περιοδικού «Ένα», ιδιοκτησίας του τραπεζίτη Γιώργου Κοσκωτά. Παρέμεινε στο περιοδικό ως εκδότης - διευθυντής έως την απόλυσή του τον Φεβρουάριο του 1985, όταν ο μετέπειτα μεγαλοαπατεώνας άρχισε να φλερτάρει με το ΠΑΣΟΚ.

Εκτός από την πληθώρα άρθρων που δημοσίευσε σε ελληνικά και γερμανικά μέσα, έγραψε τα βιβλία «Στρατοκρατία στην Ελλάδα», που εκδόθηκε στα Γερμανικά στη Δυτική Γερμανία το 1972, και «Ανατομία τής ελληνικής πολιτικής», που εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1977.

Από τον Νοέμβριο του 1985 έως τον Δεκέμβριο του 1986 ήταν πολιτικός σύμβουλος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και από τους πρωτεργάτες της πολιτικής τού κόμματος για την εθνική συμφιλίωση. Στις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 εξελέγη βουλευτής στη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονήθηκε στις 26η Σεπτεμβρίου 1989, την ημέρα που η Βουλή επρόκειτο να αποφασίσει αν θα παρέπεμπε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Κάθαρσης» ή «Βρώμικου 89» κατ’ άλλους. Στις 7:58 το πρωί, πυροβολήθηκε από μία ομάδα τριών ενόπλων στην είσοδο του γραφείου του στην οδό Ομήρου στο Κολωνάκι. Διακομίστηκε βαρύτατα τραυματισμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου εξέπνευσε μία ώρα αργότερα. Σύμφωνα με μαρτυρία της συζύγου του στη δίκη της 17Ν, ο Παύλος Μπακογιάννης είχε περάσει το προηγούμενο βράδυ της δολοφονίας του στα γραφεία του Συνασπισμού (νυν ΣΥΡΙΖΑ) κι έτσι το επίμαχο πρωινό είπε στον φρουρό του να μην τον συνοδεύσει ως το γραφείο του στο Κολωνάκι.

Την ίδια μέρα, σε πρωινή συνεδρίαση της Βουλής που μεταδιδόταν την ίδια ώρα από την τηλεόραση, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, χειροκροτούμενος απ’ όλες τις πτέρυγες, ευχήθηκε: «Να είναι το αίμα τού Παύλου Μπακογιάννη το τελευταίο που χύνεται άδικα σ’ αυτόν τον τόπο».

Την ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη ανέλαβε με 12σέλιδη προκήρυξή της, που εστάλη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», στις 9 Οκτωβρίου 1989, η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη». Στην προκήρυξή της με τίτλο «Άρχισε η κάθαρση» αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι «Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον απατεώνα και ληστή του λαού Μπακογιάννη. Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος όχι μόνο γιατί έκλεψε τα πρώτα 60 εκατομμύρια του ιδρυτικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για τις εκατοντάδες εκατομμύρια που είτε έκλεψε μαζί με τον συνεργάτη του Κοσκωτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για την αγορά μέσω της Γραμμής της Τράπεζας Κρήτης».

Για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη καταδικάστηκαν στις 17 Δεκεμβρίου 2003, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, σε ισόβια κάθειρξη ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Ηρακλής Κωστάρης και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και σε 15 χρόνια κάθειρξη ο Σάββας Ξηρός και ο Βασίλης Τζωρτζάτος.

Πηγή

Μπράιαν Φέρι

 Άγγλος τραγουδιστής και τραγουδοποιός, μέλος των Roxy Music. Με σαγηνευτική φωνή και ξεχωριστή εμφάνιση, υπήρξε ένα από τα πιο επιδραστικά ονόματα του αρτ ροκ.

Ο Μπράιαν Φέρι (Bryan Ferry) είναι μία ξεχωριστή παρουσία στο χώρο της ροκ μουσικής. Από τους πρωτεργάτες του λεγόμενου γκλαμ αρτ ροκ (glam art rock) ως ηγέτης των Roxy Music (1970-1983), διακρίνεται και στην προσωπική του καριέρα για τον εκλεκτισμό του στην επιλογή του υλικού του. Αν και ερμήνευσε πολλά δικά του τραγούδια είναι γνωστός για τις διασκευές του σε τραγούδια ποικίλων ειδών (ποπ, ροκ, σόουλ, τζαζ), στα οποία έβαλε τη δική του σφραγίδα. Με σαγηνευτική φωνή και με ξεχωριστή εικόνα και ενδυματολογικό στιλ (αποκαλείται «δανδής του ροκ»), μαζί με τον Ντέιβιντ Μπόουι επηρέασαν μία γενιά, τόσο με τη μουσική τους, όσο και με την εμφάνισή τους.

Ο Μπράιαν Φέρι γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1945 στην πόλη Γουάσινγκτον της βορειοδυτικής Αγγλίας. Γιος ανθρακωρύχου ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα με το ροκ συγκρότημα Banshees, ενώ σπούδαζε ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. Αργότερα εντάχθηκε στο σόουλ σχήμα Gas Board και με τον μπασίστα τους Γκράχαμ Σίμπσον σχημάτισε το 1970 τους Roxy Music.

Στο συγκρότημα συμμετείχαν ακόμη ο κιμπορντίστας Μπράιαν Ίνο, ο σαξοφωνίστας Άντι Μακέι, ο ντράμερ Πολ Τόμπσον και o κιθαρίστας Φιλ Μανζανίρα. Οι Roxy Music ήταν από τα πιο επιδραστικά ονόματα του αρτ ροκ, που δομούσαν τη γοητεία τους γύρω από την ξεχωριστή σκηνική παρουσία του Μπράιαν Φέρι, την ερμηνευτική δεξιοτεχνία των Μακέι και Μανζανίρα και τους πρωτοποριακούς, για την τότε εποχή, ηλεκτρονικούς ήχους του Ίνο. Μέχρι τη διάλυσή τους το 1983 κυκλοφόρησαν οκτώ άλμπουμ με τραγούδια-επιτυχίες, όπως τα «Virginia Plain», «Street Life», «Love Is the Drug», «Dance Away», «Angel Eyes», «Over You», «Oh Yeah», «Jealous Guy», «Avalon» και «More Than This».

Ο Μπράιαν Φέρι με τους Roxy Music το 1972

Στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Μπράιαν Φέρι «These Foolish Things» (1973) φάνηκε ο εκλεκτικός του χαρακτήρας, με μία συλλογή από μπαλάντες και ροκ επιλογές που ξεκινούσαν από το κλασικό ομότιτλο τραγούδι του Έρικ Μάσγουιτζ κι έφταναν μέχρι το αποκαλυπτικό «A Hard Rain Is Gonna Fall» του Μπομπ Ντίλαν. Την ίδια συνταγή ακολούθησε και στο δεύτερο άλμπουμ «Another Time Another Place» (1974), με δύο επιτυχημένα σινγκλ-διασκευές, στο «The In Crowd» του Ντόμπι Γκρέι και στην μπαλάντα των The Platters «Smoke Gets In Your Eyes», με ερμηνεία που συναγωνίστηκε εκείνη της πρωτότυπης εκτέλεσης.

Το ενδιαφέρον του για παλαιότερες επιτυχίες τον οδήγησε σε R&B επιλογές, με τη διασκευή του «Lets Stick Together» του Γουίλμπερτ Χάρισον (1976). Μέσα στον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε και το επιτυχημένο Ε.Ρ. «Extended Play» με διασκευές σε τραγούδια των Beatles, Gallagher And Lyle και Σίρλεϊ Γκούντμαν. Οι επιλογές του Ε.Ρ. μαζί με ορισμένα προγενέστερα τραγούδια των Roxy αποτέλεσαν το υλικό για το άλμπουμ του 1976 «Lets Stick Together», στο οποίο συμμετείχε ο κιθαρίστας Κρις Σπέντινγκ.

Η δημιουργική πλευρά του Φέρι ξεδιπλώθηκε τον επόμενο χρόνο με το «In Your Mind» (1977) που περιείχε αποκλειστικά δικά του τραγούδια. Το άλμπουμ και η περιοδεία που ακολούθησε ένωσαν ξανά τον Φέρι και τον Μανζανίρα και άνοιξαν το δρόμο για την επανένωση των Roxy Music το 1978, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε το «The Bride Stripped Bare».

Με την επιστροφή του στους Roxy Music, ο Φέρι διέκοψε την προσωπική του καριέρα για αρκετά χρόνια, μέχρι την κυκλοφορία του «Boys And Girls» το 1985. Ο ήχος του στο άλμπουμ εκείνο πλησίαζε αρκετά το ύφος των Roxy Music, φέρνοντάς τον και πάλι στις πρώτες θέσεις των τσαρτ με τα «Slave To Love» και «Don’t Stop The Dance». Στο άλμπουμ «Bette Noir» του 1987 συνεργάστηκε με τον Τζόνι Μαρ, τον κιθαρίστα των Smiths, στο επιτυχημένο «The Right Stuff».

Ο Μπράιαν Φέρι το 1982

Η επόμενη κυκλοφορία του έγινε μερικά χρόνια αργότερα με την έκδοση του «Taxi» (1993), μία συλλογή από διασκευές, μεταξύ των όποιων και το «Will You Love Me» των Shirelles και το «Just One Look» των Hollies. Στο «Mammuna» του 1994 συμμετείχαν οι Μπρίαν Ίνο και Νάιλ Ρότζερς.

To 1999 o Φέρι επανεμφανίστηκε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο με το «As Time Goes By», ένα ακόμη άλμπουμ διασκευών, που ήταν όμως εστιασμένο στη δεκαετία του ’30 και στο ρεπερτόριο δημιουργών όπως οι Κόουλ Πόρτερ («Miss Otis Regrets Just One Of Those Things», «You Do Something To Me»), Κουρτ Βάιλ («September Song»), Rodgers & Hart («Where or When»). To άλμπουμ ξεκινούσε με ένα τραγούδι από το σάουντρακ του φιλμ «Καζαμπλάνκα», από το οποίο πήρε και τον τίτλο του.

Κορμό του «Frantic» (2002) αποτέλεσαν ερωτικά τραγούδια, γραμμένα με τη συνεργασία του Ντέιβ Στιούαρτ (πρώην μέλος των Eurythmics), χωρίς ωστόσο να απουσιάζουν διασκευές σε τραγούδια των Μπομπ Ντίλαν, Λεντμπέλι και Drifters. Υπήρχαν επίσης συνεργασίες με τον Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead και τον Μπράιαν Ίνο.

Το 2007 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Dylanesque» με διασκευές τραγουδιών του Μπομπ Ντίλαν και το 2010 το «Olympia» με δικό του υλικό, αλλά και με τη διασκευή του τραγουδιού του Τιμ Μπάκλεϊ «Song to the Siren».

Το 2012 ήταν η σειρά ενός φιλόδοξου άλμπουμ με τίτλο «The Jazz Age», όπου διασκεύασε δικά του κομμάτια στο στιλ της τζαζ. Την προσωπική του δισκογραφία συμπληρώνουν τα άλμπουμ «Avonmore» (2014), με δικά του κομμάτια και το Bitter-Sweet (2018), μία συνέχεια του «The Jazz Age».

Ο Μπράιαν Φέρι δηλώνει «συντηρητικός από τα γενοφάσκια του» και ψηφίζει σταθερά το Συντηρητικό Κόμμα. Από τον πρώτο του γάμο του με το μοντέλο Λούσι Χέλμορ έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά. To 2012 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη δημοσιοσχετίστρια Αμάντα Σέπαρντ, φίλη του γιου του Ότις και 37 χρόνια μικρότερή του, με την οποία χώρισε δύο χρόνια αργότερα.

Πηγή

Το πολύνεκρο ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα»

Συνέβη το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000 ανοικτά της Πάρου και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη μεταπολεμική ναυτική τραγωδία που έπληξε την ελληνική ακτοπλοΐα.

 

Το πολύνεκρο ναυάγιο του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Εξπρές Σάμινα» ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη μεταπολεμική ναυτική τραγωδία, που έπληξε την ελληνική ακτοπλοΐα. Είχε προηγηθεί εκείνη του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Ηράκλειο» στη Φαλκονέρα, στις 8 Δεκεμβρίου 1966, με τους 224 νεκρούς.

Το ναυάγιο σημειώθηκε στις 22:15 της 26ης Σεπτεμβρίου 2000 ανοικτά της Πάρου, όταν το «Εξπρές Σάμινα» προσέκρουσε στη βραχονησίδα «Πόρτες», με συνέπεια να υποστεί μεγάλο ρήγμα και να βυθιστεί. Ο απολογισμός της τραγωδίας θλιβερός, καθώς 81 άνθρωποι ανασύρθηκαν νεκροί, ενώ ο αριθμός των διασωθέντων ανήλθε στους 457. Μεταξύ των νεκρών και ο υπολιμενάρχης Πάρου Δημήτρης Μάλαμας, ο οποίος υπέστη καρδιακή προσβολή κατά την επιχείρηση διάσωσης. Το πλοίο ανήκε στην εταιρία «Minoan Flying Dolphins» (νυν Hellenic Seaways) και είχε αποπλεύσει από τον Πειραιά για να εκτελέσει το δρομολόγιο Πάρος – Νάξος – Ικαρία – Σάμος – Πάτμος – Λειψοί.

Την ώρα της τραγωδίας στην περιοχή έπνεαν άνεμοι έντασης οκτώ μποφόρ, γεγονός που δυσκόλευε το έργο διάσωσης των ναυαγών. Στις προσπάθειες της διάσωσης συμμετείχαν ψαράδες της Πάρου και της Αντιπάρου, ελληνικά πλοία, καθώς και δύο βρετανικά πολεμικά σκάφη, το «Λίβερπουλ» και το «Ελίζαμπεθ».

Εξπρές Σάμινα

Σύμφωνα με μαρτυρίες των διασωθέντων, το πλήρωμα δεν ήταν στη θέση του την ώρα του ναυαγίου, ενώ υπήρχαν και καταγγελίες για την παλαιότητα του σκάφους, για ελαττωματικά σωστικά μέσα, αλλά και για τη στάση του πληρώματος στην οργάνωση της διαδικασίας εκκένωσης του πλοίου.

Το «Εξπρές Σάμινα» ήταν ηλικίας 34 ετών και βάσει του νόμου επρόκειτο να αποσυρθεί σε τρεις μήνες, ενώ σύμφωνα με καταγγελία του πρώην πρωτοδεύτερου μηχανικού του πλοίου Αναστασίου Σορόκα, που είχε απολυθεί, το πλοίο εκινείτο με πολλές «πατέντες» που το καθιστούσαν επικίνδυνο για τους επιβαίνοντες.

Ποινικές διώξεις

Την επόμενη ημέρα η εισαγγελία Σύρου άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε βάρος του πλοιάρχου, του υποπλοιάρχου, του χειριστή πηδαλίου και του δόκιμου πλοιάρχου, καθώς και κατά παντός υπευθύνου. Στο στόχαστρο της έρευνας βρέθηκε και η πλοιοκτήτρια εταιρία, στους εκπροσώπους της οποίας ασκήθηκε κακουργηματική δίωξη για έκθεση επιβατών σε κίνδυνο, καθώς και οι κρατικές Αρχές, αρμόδιες για τη διάσωση των ναυαγών.

Στις 3 Οκτωβρίου κρίθηκαν προφυλακιστέοι, με ομόφωνη απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα, ο πλοίαρχος και ο υποπλοίαρχος του «Εξπρές Σάμινα», Βασίλειος Γιαννακής και Αναστάσιος Ψυχογιός, ενώ ελεύθεροι με χρηματική εγγύηση αφέθηκαν ο πηδαλιούχος Παναγιώτης Κάσδαγλης και ο δόκιμος Γιώργος Πατήλας.

Πολιτικές αντιπαραθέσεις

Από την πρώτη στιγμή, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης έδωσε εντολή να διερευνηθούν πλήρως τα αίτια του ναυαγίου και να αποδοθούν ευθύνες, ενώ ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρήστος Παπουτσής, διαβεβαίωσε ότι θα χυθεί άπλετο φως στην τραγωδία, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο.

Στην υπόθεση ενεπλάκη και η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με έγγραφό της στις αρμόδιες ελληνικές Αρχές ζήτησε διευκρινίσεις για τα αίτια του ναυαγίου, αλλά και για την τήρηση των κοινοτικών κανόνων ασφαλείας των θαλάσσιων μεταφορών. Επίσης, ζήτησε να παραδοθεί στην Κομισιόν ο φάκελος της ναυτικής τραγωδίας και να υπάρξουν σαφείς εγγυήσεις για το αξιόπλοο όλων των πλοίων της ακτοπλοΐας. Στην απάντησή του, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας επισήμανε ότι το πλοίο πληρούσε όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτουν οι οδηγίες της Ε.Ε., αλλά και οι διεθνείς συνθήκες.

Άμεσα ήταν και τα αντανακλαστικά της αντιπολίτευσης, που ζήτησε να αποδοθούν ευθύνες για τα αίτια και τις συνθήκες του ναυαγίου, ενώ απέδωσαν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για την καθυστέρηση στη διάσωση των ναυαγών.

Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρήστος Παπουτσής

Στις 2 Οκτωβρίου, με ερωτήσεις που κατέθεσαν στη Βουλή προς τον πρωθυπουργό οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης επέρριψαν ευθύνες στην κυβέρνηση και την πλοιοκτήτρια εταιρεία. Επίσης, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κώστας Καραμανλής, με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό ζήτησε να διεξαχθεί συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για το ναυάγιο και την ακτοπλοϊκή πολιτική της κυβέρνησης, ενώ ο Μιλτιάδης Έβερτ ζήτησε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την παραπομπή του πρώην υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Σταύρου Σουμάκη (ο Χρήστος Παπουτσής είχε αναλάβει καθήκοντα τον Απρίλιο του 2000), σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Δύο μέρες αργότερα, ο πρωθυπουργός απαντώντας από τη Βουλή στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης, αφού παραδέχθηκε ότι υπάρχουν προβλήματα στην ακτοπλοΐα επειδή οι επιχειρήσεις παρέχουν χαμηλό επίπεδο ποιότητας, υπογράμμισε ότι τα ελληνικά πλοία είναι ασφαλή και ότι ο στόλος έχει ανανεωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά στο ναυάγιο, είπε ότι η απόδοση των ευθυνών θα προχωρήσει, καθώς η κυβέρνηση δεν καλύπτει κανέναν. Ο Κώστας Καραμανλής κατηγόρησε τον Κώστα Σημίτη για έλλειψη ευθιξίας και φιλότιμου, μίλησε για σαπιοκάραβα και για ευνοϊκή μεταχείριση της εταιρίας «Μινωικές Γραμμές» και υποστήριξε ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Η γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ανέφερε ότι η κυβέρνηση φέρει εγκληματικές ευθύνες για το ναυάγιο, ενώ ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι μετέτρεψε σε χρηματιστηριακό τζόγο τις συγκοινωνίες.

«Όχι» στη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής

Στις 2 Νοεμβρίου η Βουλή με 146 ψήφους κατά, 121 υπέρ κι ένα παρών από τον ανεξάρτητο βουλευτή Βασίλη Κεδίκογλου απέρριψε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σχετικά με την ασφάλεια της ακτοπλοΐας. Κατά της πρότασης τάχθηκαν το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός, ενώ την υπερψήφισαν η ΝΔ και το ΚΚΕ.

Στις 29 Νοεμβρίου ο αντιπρόεδρος της «Minoan Flying Dolphins» και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Παντελής Σφηνιάς έβαλε τέρμα στη ζωή του, πέφτοντας από τον 6ο όροφο των γραφείων της εταιρίας στον Πειραιά. Οι λόγοι που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία παραμένουν αδιευκρίνιστοι, ενώ σύμφωνα με δηλώσεις συνεργατών του μετά το τραγικό ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα», ο Σφηνιάς ζούσε υπό την ασφυκτική πίεση των ΜΜΕ, πολιτικών, αλλά και οικονομικών προβλημάτων.

Το πόρισμα και η εκδίκαση της υπόθεσης

Στις 21 Ιουλίου 2003 εκδόθηκε το πόρισμα του Ανώτατου Συμβουλίου Ναυτικών Ατυχημάτων, το οποίο επέρριπτε βαριές κατηγορίες στον πλοίαρχο Βασίλειο Γιαννακή, τον υποπλοίαρχο Αναστάσιο Ψυχογιό, τον ύπαρχο Γεώργιο Τριανταφύλλου και τον Α’ μηχανικό Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Στο πόρισμα υπογραμμιζόταν ότι το πλοίο δεν θα βούλιαζε, εάν οι στεγανές θύρες του μηχανοστασίου δεν ήταν ανοιχτές και η διάσωση θα ήταν επιτυχέστερη αν οι επιβάτες είχαν ενημερωθεί έγκαιρα.

O πλοίαρχος του «Εξπρές Σάμινα» Βασίλειος Γιαννακής

Δύο χρόνια αργότερα, στις 7 Μαΐου 2005 άρχισε η δίκη των κατηγορουμένων για το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά και στις 27 Φεβρουαρίου 2006 εκδόθηκε η απόφαση, σύμφωνα με την οποία ο πλοίαρχος Βασίλειος Γιαννακής καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 16 ετών και ο υποπλοίαρχος Αναστάσιος Ψυχογιός σε κάθειρξη 19 ετών. Οκτώ χρόνια επιβλήθηκαν στον ύπαρχο Γεώργιο Τριανταφύλλου, 8,5 χρόνια στον πρώτο μηχανικό Γεράσιμο Σκιαδαρέση και 15 μήνες στον ασυρματιστή Δημήτριο Τσούμα. Οι εκπρόσωποι της εταιρίας Νικόλαος Βικάτος και Κωνσταντίνος Κληρονόμος καταδικάσθηκαν σε φυλάκιση τεσσάρων ετών έκαστος. Οι καταδικασθέντες, εκτός του πλοιάρχου και του υποπλοιάρχου, άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Η δίκη σε δεύτερο βαθμό έγινε το 2007 στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά. Στις 25 Ιουνίου εκδόθηκε η απόφαση, σύμφωνα με την οποία στον πλοίαρχο του «Εξπρές Σάμινα» Βασίλειο Γιαννακή επεβλήθη κάθειρξη 11 ετών και 14 μηνών και στον υποπλοίαρχο Αναστάσιο Ψυχογιό κάθειρξη 12 ετών και 9 μηνών. Τρία χρόνια επέβαλε το δικαστήριο στον ύπαρχο Γεώργιο Τριανταφύλλου, ένα χρόνο στον πρώτο μηχανικό Γεώργιο Σκιαδαρέση και 10 μήνες στον ασυρματιστή Δημήτριο Τσούμα. Οι εκπρόσωποι της εταιρείας Νικόλαος Βικάτος και Κωνσταντίνος Κληρονόμος καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο ετών έκαστος. Οι Γιαννακής και Ψυχογιός οδηγήθηκαν στη φυλακή και οι υπόλοιποι αφέθηκαν ελεύθεροι με αναστολή ή εξαγορά των ποινών τους. Στις 17 Ιουνίου 2010, ο Άρειος Πάγος μείωσε την ποινή του πλοιάρχου Γιαννακή στα 5,5 χρόνια.

Πηγή