Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός

Ὁ Νικόλαος, πρέσβυς ὢν ἐν γῇ μέγας,
Καὶ γῆς ἀποστὰς εἰς τὸ πρεσβεύειν ζέει.
Ἕκτῃ Νικόλεώ γε φάνη βιότοιο τελευτή.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.

Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα - λόγω σφοδρών ανέμων - και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.

Περί των Ιερών Λειψάνων του Αγίου

Ο τάφος του Αγίου Νικολάου στη Βασιλική του Μπάρι, ανοίχθηκε αναγκαστικά το 1953 μ.Χ., κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών, την νύκτα της 5ης προς 6ης Μαΐου. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή από τον Πάπα, με Πρόεδρο τον τότε Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Μπάρι Ερρίκο Νικόδημο, στην οποία ανατέθηκε η κανονική αναγνώριση των λειψάνων του τάφου. Παράλληλα ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών ανατέθηκε στον Καθηγητή της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι Λουΐτζι Μαρτίνο και τον βοηθό του Γιατρό Αλφρέντο Ρουγγίερι.

Τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα έπλεαν σέ ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά. Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς! Η έρευνα απέδειξε, ότι το υγρό αυτό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστέων!

Η τρίτη ιστορικά ανακομιδή έγινε την νύκτα της 7ης προς 8ης Μαΐου 1957 μ.Χ., με σκοπό νέα αναγνώριση, καταμέτρηση, ανατομική και ανθρωπολογική μελέτη, πριν την οριστική κατάθεση στην λάρνακα, μετά το πέρας των αναστηλωτικών εργασιών. Στην ιατρική ομάδα συμμετείχε την φορά αυτή και ο Γιατρός Λουΐτζι Βενέζια. Τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής εξετάσεως των Ιερών Λειψάνων υπήρξαν εντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε, ότι ανήκαν σέ ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 περίπου, τρεφόταν κυρίως με φυτικά προϊόντα και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη των 70 ετών. Το άτομο αυτό ανήκε στην λευκή Ινδοευρωπαϊκή φυλή.

Η κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη, ότι το άτομο στο οποίο ανήκαν, πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν σημάδια στην υπόλοιπη ζωή του. Η αγκυλωτική σπονδυλοαθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, πρέπει να κληρονομήθηκαν από κάποια υγρή φυλακή, όπου πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία.

Η ιχνογραφική ανάπλαση του προσώπου, με την μέθοδο της υπερσκελετικής αναπλάσεως των μαλακών μερών της κεφαλής, απέδωσε επίσης θεαματικά αποτελέσματα. Τα σχετικά ιχνογραφήματα που δημοσίευσε ο Καθηγητής Μαρτίνο, βρίσκονται σε συμφωνία με τις παλαιότερες απεικονίσεις του Αγίου, εκείνη της Αγίας Μαρίας της Πρώτης (στη Ρώμη, 8ος ή 9ος αιώνας μ.Χ.) και αυτή του Παρεκκλησίου του Αγίου Ισιδώρου, στον Ναό του Αγίου Μάρκου (στη Βενετία, ψηφιδωτό του 12ου αιώνα μ.Χ.).

Δηλαδή, με τις εξετάσεις των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, πιστοποιήθηκε η γνησιότητά τους, αποδείχθηκε επιστημονικά η μυροβλυσία του και επίσης ότι η πάροδος του χρόνου δεν άμβλυνε την μνήμη των βασικών χαρακτηριστικών της μορφής του, όπως τα διέσωσε η Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση (πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, υψηλό και πλατύ μέτωπο, μεγάλα μάτια - ελαφρά βαθουλωτά - έντονα ζυγωματικά, φαλάκρα). (Βλ. Αντ. Μάρκου, «Τα Λείψανα του Αγ. Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας και οι ιστορικές τους περιπέτειες»· Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας, φ. 44/1994, σελ. 98 - 106· αγγλική έκδοση από το Κέντρο Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφορνίας, 1994).

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν τοῖς Μύροις Ἅγιε, ἱερουργὸς ἀνεδείχθης· τοῦ Χριστοῦ γὰρ Ὅσιε, τὸ Εὐαγγέλιον πληρώσας, ἔθηκας τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ λαοῦ σου, ἔσωσας τοὺς ἀθώους ἐκ τοῦ θανάτου· διὰ τοῦτο ἡγιάσθης, ὡς μέγας μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος.

Ὁ Οἶκος
Ἀνυμνήσωμεν νῦν τὸν Ἱεράρχην ᾄσμασι, τὸν ἐν Μύροις λαοὶ ποιμένα καὶ διδάσκαλον, ἵνα ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ ἐλλαμφθῶμεν· ἰδοὺ γὰρ ὤφθη ὅλος καθάρσιος, ἀκήρατος πνεύματι, Χριστῷ προσάγων θυσίαν ἄμωμον, τὴν εἰλικρινῆ καὶ Θεῷ εὐπρόσδεκτον, ὡς ἱερεὺς κεκαθαρμένος τῇ ψυχῇ καὶ τῇ σαρκί· ὅθεν ὑπάρχει ἀληθῶς, τῆς Ἐκκλησίας προστάτης, καὶ ὑπέρμαχος ταύτης, ὡς μέγας μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ποταμὸν ἰαμάτων ὑπερχειλῆ, καὶ πηγήν σε θαυμάτων ἀνελλιπῆ, ἔδειξε Νικόλαε, τοῦ ἐλέους ἡ ἄβυσσος· οἱ γὰρ βαρείαις νόσοις, πικρῶς πιεζόμενοι, καὶ συμφοραῖς τοῦ βίου, δεινῶς ἐταζόμενοι, πάσης ἀθυμίας, ἀκεσώδυνον ὄντως, εὑρίσκουσι φάρμακον, τὴν θερμήν σου ἀντίληψιν· διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Ακούστε το απολυτίκιο!

Ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ Ἁγίου Νικολάου

Ιεραρχών την καλλονήν-Ιωάννης Σταύρου Kaltezon Monastery

Σχετικά κείμενα

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ

Ακολουθία Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργου

 

                                         Πηγή

Ο Καρυοθραύστης

 Μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι...

Από την πρεμιέρα του «Καρυοθραύστη» το 1892

Μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, σε λιμπρέτο του Μαριούς Πετιπά και χορογραφία των Μαριούς Πετιπά και Λεβ Ιβάνοφ. Είναι ένα από τα δημοφιλέστερα έργα στην ιστορία του μπαλέτου.

Ο Καρυοθραύστης (Щелкунчик, Στσελκούντσικ, στα ρωσικά) βασίζεται στο παραμύθι του Γερμανού συγγραφέα Ερνστ Χόφμαν Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών (1816), μία σκληρή ιστορία για την ανθρώπινη φύση και τη φιλία. Το 1844 διασκευάστηκε από τον Αλέξανδρο Δουμά πατέρα, ο οποίος με μεγάλη ευαισθησία κατόρθωσε να μετατρέψει την ιστορία του Καρυοθραύστη σ' ένα τρυφερό παιδικό παραμύθι που διαβάζεται μέχρι τις μέρες μας.

Το 1891 ο διευθυντής των «Αυτοκρατορικών Μπαλέτων» της Αγίας Πετρούπολης Ιβάν Βσεβολόζκι παρήγγειλε στον Τσαϊκόφσκι δύο έργα (μία όπερα κι ένα μπαλέτο), τα οποία θα ανέβαιναν στην ίδια παράσταση. Η όπερα επρόκειτο να είναι η Γιολάντα, ενώ για το μπαλέτο συμβουλεύτηκε τον φίλο του χορογράφο Μαριούς Πετιπά, ο οποίος του πρότεινε το παραμύθι του Χόφμαν στη διασκευή του Δουμά πατρός.

Η πρεμιέρα του Καρυοθραύστη δόθηκε μαζί με την όπερα Γιολάντα στις 6 Δεκεμβρίου 1892 (18 Δεκεμβρίου με το νέο ημερολόγιο) στο θέατρο Μαρίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Οι κριτικοί είχαν σοβαρές ενστάσεις για το ανέβασμα του μπαλέτου, αλλά επαίνεσαν τη μουσική του Τσαϊκόφσκι. Ο Καρυοθραύστης παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1934 και δέκα χρόνια αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άρχισε να γνωρίζει επιτυχία σε παγκόσμια κλίμακα μόλις τη δεκαετία του '60. Σήμερα είναι ένα από τα δημοφιλέστερα έργα στην ιστορία του μπαλέτου και μία από τις σταθερές στα καλλιτεχνικά δρώμενα των Χριστουγέννων.

Ο Καρυοθραύστης, που διαρκεί γύρω στα 85 λεπτά, είναι από τις δημοφιλέστερες συνθέσεις του Τσαϊκόφσκι. Η μουσική του ανήκει στη Ρομαντική περίοδο και περιέχει πασίγνωστες μελωδίες (Overture, March,Trepak, Waltz of Flowers, Dance of the Sugar Plum Fairy). Αρκετά νωρίτερα από την πρεμιέρα του μπαλέτου (19 Μαρτίου 1892), ο Τσαϊκόφσκι παρουσίασε μία εικοσάλεπτη ορχηστική σουίτα, με τα κυριότερα μουσικά θέματα του Καρυοθραύστη (Σουίτα Καρυοθραύστης, έργο 71α).

Πλοκή του Μπαλέτου

Το έργο, που εκτυλίσσεται την παραμονή των Χριστουγέννων σ’ ένα σπίτι μιας μικρής γερμανικής πόλης, κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.

Στην πρώτη πράξη, η μικρή Κλάρα δέχεται ένα δώρο από τον νονό της, τον δημοτικό σύμβουλο και παιχνιδοποιό Ντροσελμάγερ. Είναι ένας κινούμενος στρατιώτης, που λειτουργεί ως καρυοθραύστης. Όταν η γιορτή τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον καρυοθραύστη. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμάται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγαλώνει μαγικά, όλα τα παιχνίδια, ανάμεσά τους και ο καρυοθραύστης, ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλα ποντίκια που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά, ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκηπα.

Στη δεύτερη πράξη, η Κλάρα και ο πρίγκηπας - Καρυοθραύστης ξεκινούν για ένα μαγικό ταξίδι. Περνούν από τη Βασίλισσα του Χιονιού, αλλά και από τη χώρα των Ζαχαρωτών με τη νεράιδα Ζαχαρένια. Η Κλάρα δεν θέλει να αποχωριστεί τον Καρυοθραύστη της, όμως την ημέρα των Χριστουγέννων, καθώς ξυπνά κοντά στην οικογένειά της, το μόνο που κρατά στα χέρια της είναι ο Καρυοθραύστης, η κούκλα που της είχε χαρίσει ο νονός της.

Πηγή

Η ιστορία του Δώρου Χριστουγέννων

 Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, οι εργοδότες συνήθιζαν να δίνουν δώρα σε είδος ή σε χρήμα προς τους υπαλλήλους τους. Το 1925, για πρώτη φορά οι συνδικαλιστές διατύπωσαν το αίτημα για 13ο μισθό... 

Το Δώρο Χριστουγέννων είναι ένα χρηματικό βοήθημα, που δίνεται από τον εργοδότη προς τον εργαζόμενο, ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων. Συνίσταται σ' έναν ολόκληρο μισθό, κατ’ ανώτατο όριο και καταβάλλεται από τον εργοδότη έως τις 21 Δεκεμβρίου. Συμβάλλει στην ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και συντελεί στην αύξηση της εμπορικής κίνησης. Είναι γνωστό και ως 13ος μισθός.

Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, οι εργοδότες συνήθιζαν να δίνουν δώρα σε είδος ή σε χρήμα προς τους υπαλλήλους τους. Στις 6 Δεκεμβρίου 1925, για πρώτη φορά οι συνδικαλιστές διατύπωσαν το αίτημα για 13ο μισθό, ενώ δύο χρόνια αργότερα, στις 22 Δεκεμβρίου 1927, οι δημόσιοι υπάλληλοι απήργησαν με αίτημα την καταβολή ενός ολόκληρου μισθού για τις γιορτές των Χριστουγέννων.

Μετά τον πόλεμο, με δυο αναγκαστικούς νόμους του 1944 και 1946 (τότε δεν υπήρχε Βουλή), καθιερώθηκαν οι έκτακτες ενισχύσεις, όπως ονομάστηκαν τα δώρα, οι οποίες συμπεριλήφθηκαν στο μισθό. Με αυτή τη νομοθετική ρύθμιση δινόταν το δικαίωμα στους αρμόδιους υπουργούς να καθορίζουν τους μισθούς, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν οι έκτακτες ενισχύσεις των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Οι νόμοι 1777 και 1901 του 1951 επικύρωσαν την προηγούμενη νομοθετική πρωτοβουλία και όριζαν ότι «οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας δύνανται δια κοινών αποφάσεων να προσδιορίζουν εκτάκτως οικονομικάς ενισχύσεις κατά τις εορτές Χριστουγέννων και Πάσχα εις χρήμα ή εις είδος».

Το καθεστώς αυτό θα ισχύσει έως το 1980, οπότε με το νόμο 1082 ρυθμίζεται οριστικά και για πάντα το ύψος και ο χρόνος καταβολής των δώρων εορτών και αδείας. Με τον ίδιο νόμο, το δώρο μετονομάζεται σε επίδομα.

Στις 6 Αυγούστου 2009, εν μέσω ύφεσης της ελληνικής οικονομίας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προτείνει στην κυβέρνηση Καραμανλή την κατάργηση των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, όπως και του επιδόματος της καλοκαιρινής άδειας. Στις 3 Μαρτίου 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοινώνει νέο πακέτο μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, στο οποίο περιλαμβάνεται και η περικοπή κατά 30% των επιδομάτων Πάσχα, Χριστουγέννων και αδείας στο Δημόσιο.

Μετά την είσοδο της χώρας στον αστερισμό των μνημονίων, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει στις 2 Μαΐου 2010 την αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 ευρώ, σε όλους όσοι οι αποδοχές φτάνουν μέχρι 3.000 ευρώ και πλήρη κατάργηση των δύο μισθών, για μεγαλύτερες αποδοχές. Για τους συνταξιούχους το επίδομα είναι 800 ευρώ για συντάξεις έως 2.500 ευρώ.

Στις 7 Νοεμβρίου 2012, με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, που ψήφισε η υπό τον Αντώνη Σαμαρά κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κατάργησε ολοσχερώς τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας για τους δημόσιους υπάλληλους και όλους τους συνταξιούχους. Εν έτει 2015, επίδομα Χριστουγέννων δικαιούνται μόνο οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, που αμείβονται με μισθό ή με ημερομίσθιο.

Υποσχέσεις για επαναφορά της 13ης σύνταξης εντός του 2015 για τους χαμηλοσυνταξιούχους έως 700 ευρώ περιλαμβάνονταν στις προγραμματικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις 8 Φεβρουαρίου 2015. Μέχρι στιγμής, η υπόσχεση αυτή δεν έχει υλοποιηθεί...

Πηγή

Παύλος Σιδηρόπουλος

 Έλληνας ρόκερ, δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου.

Παύλος Σιδηρόπουλος (1948 – 1990)

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.

Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».

Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, ευρισκόμενος στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δισκογραφία

1. Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)
3. Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
4. Φλου (ΕΜΙ, 1978)
5. Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
6. Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
8. Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI, 1992)
11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
13. O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
15. Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
16. Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
17. Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)

Επιλεγμένες Συμμετοχές

1. Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
2. Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI - COLUMBIA, 1975)
3. Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
4. Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
6. Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
7. Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos, 1986)
8. H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)

Πηγή

Η δολοφονία Γρηγορόπουλου

 Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 ο 37χρονος αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε και σκότωσε στα Εξάρχεια τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο...

Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 ο 37χρονος αστυνομικός (ειδικός φρουρός για την ακρίβεια) Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε και σκότωσε στα Εξάρχεια τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Την επομένη ξέσπασε ένα κύμα νεανικής αγανάκτησης πανελλαδικής εμβέλειας, που οδήγησε σε πρωτοφανούς έντασης ταραχές, κυρίως στη Αθήνα, τις «χειρότερες από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974», σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή». Το αιματηρό περιστατικό και τα επακόλουθά του έλαβαν διεθνείς διαστάσεις και σε πολλές μεγαλουπόλεις του κόσμου διοργανώθηκαν εκδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης.

Το μοιραίο βράδυ

Η μοιραία συνάντηση δράστη και θύματος έγινε λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ του Σαββάτου στη συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια. Αρχικά υπήρξε φραστική αντιπαράθεση μιας ομάδας νεαρών με τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη. Στη συνέχεια, οι δυο άνδρες διατάχθηκαν να αποσυρθούν από τον τόπο του επεισοδίου. Προς στιγμή υπάκουσαν στις εντολές των προϊσταμένων τους, αλλά λίγο μετά επανήλθαν πεζή στην οδό Τζαβέλα, όπου βρισκόταν η παρέα των νεαρών. Ανάμεσά τους ήταν και ο συνομήλικος του Γρηγορόπουλου, Νίκος Ρωμανός, που απασχολεί έκτοτε τις αρχές και τη δημοσιότητα με την αναρχική του δράση.

Η προσαγωγή του Επ. Κορκονέα στον ανακριτή

Η φραστική αντιπαράθεση συνεχίστηκε και τότε ξαφνικά ο Κορκονέας έβγαλε το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβόλησε τρεις φορές. Μία από τις σφαίρες χτύπησε τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τον άφησε άπνου. Στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου διακομίστηκε, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Σύμφωνα με τον Τύπο, ο νεαρός Γρηγορόπουλος ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας των Αθηνών, κάτοικος Παλαιού Ψυχικού και μαθητής ιδιωτικών σχολείων (Σχολή Μοραΐτη, Λύκειο «Ώθηση»).

Αμέσως μετά, οι δυο ειδικοί φρουροί ενημέρωσαν, ως όφειλαν, την υπηρεσία τους για το συμβάν, αναφέροντας ότι δέχθηκαν επίθεση με πέτρες και μπουκάλια από τους νεαρούς. Είναι και το σενάριο που διακινεί η αστυνομία τις πρώτες ώρες. Στις ανακοινώσεις της κάνει λόγο για τον εξοστρακισμό της σφαίρας που προκάλεσε το θάνατο του νεαρού παιδιού. Οι δυο ειδικοί φρουροί συνελήφθησαν και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, όπως και ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Εξαρχείων, στη δύναμη των οποίων ανήκαν. Στην πρώτη του κατάθεση, ο δράστης υποστήριξε ότι πυροβόλησε τρεις φορές, δύο στον αέρα και μία στο έδαφος. Οι αυτόπτες μάρτυρες, όμως, τον διέψευσαν, καθώς κατέθεσαν ότι πυροβόλησε κατευθείαν προς την πλευρά των νεαρών, οι οποίοι δεν προκάλεσαν τους δύο αστυνομικούς.

“Τραύμα στη λειτουργία του κράτους δικαίου”

Σε κυβερνητικό επίπεδο, μετά το αρχικό σοκ, ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος, πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας εκείνη την περίοδο, και ο υφυπουργός του Παναγιώτης Χηνοφώτης υπέβαλαν για λόγους ευθιξίας τις παραιτήσεις τους στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν τις έκανε αποδεκτές. Ο κύριος Παυλόπουλος, αφού εξέφρασε την οδύνη του για το θάνατο του μαθητή, διαβεβαίωσε ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά και χαρακτήρισε μεμονωμένο το περιστατικό.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας. Την επομένη, 7 Δεκεμβρίου, σε συλλυπητήριο τηλεγράφημα προς την οικογένεια του μαθητή, χαρακτήρισε το θάνατό του ως τραύμα στη λειτουργία του κράτους δικαίου και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα αποδοθούν ευθύνες στους υπαιτίους. Ανακοινώσεις για το συμβάν εξέδωσαν και τα πολιτικά κόμματα, που απέδωσαν ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή. Από την πλευρά της, η Εισαγγελία Αθηνών άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση και παράνομη οπλοχρησία σε βάρος του Επαμεινώνδα Κορκονέα και για απλή συνέργεια στον Βασίλη Σαραλιώτη.

Από τις ταραχές στο κέντρο της Αθήνας

Η δολοφονία Γρηγορόπουλου προκάλεσε ακαριαία ένα νεανικό κύμα διαμαρτυρίας (βοηθούντων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης), που όμοιό του δεν είχε ξαναζήσει η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Η εξέγερση

Από τις 7 έως τις 10 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις της χώρας. Μαθητές γυμνασίων και λυκείων προχώρησαν σε πορείες, καταλήψεις σχολείων και αποχή από τα μαθήματα. Σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια και πρωτοφανείς καταστροφές σε δημόσια κτίρια, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα, μνημεία και αυτοκίνητα. Οι μεγαλύτερες καταστροφές σημειώθηκαν στην Αθήνα. Σύμφωνα με εκτίμηση του ΕΒΕΑ, οι ζημιές που προκλήθηκαν μόνο στην Αθήνα ξεπέρασαν τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Οι αναλυτές απέδωσαν τη νεανική εξέγερση στο αίσθημα απελπισίας που διακατείχε τη νέα γενιά, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ραγδαία αυξανόμενης νεανικής ανεργίας, αλλά και στην ανικανότητα της ιθύνουσας τάξης να τους εμπνεύσει, λόγω σκανδάλων και διαφθοράς.

Η δίκη για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου

Στο δικαστικό σκέλος της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, στις 10 Δεκεμβρίου οι δύο ειδικοί φρουροί κρίθηκαν προφυλακιστέοι μετά την απολογία τους στον ανακριτή. Και οι δύο κατηγορούμενοι παρέδωσαν στον ανακριτή δια του συνηγόρου τους Αλέξη Κούγια απολογητικά υπομνήματα. Ο Κορκονέας ισχυρίστηκε ότι δεν είχε πρόθεση να δολοφονήσει τον Γρηγορόπουλο και ότι έριξε δύο προειδοποιητικές βολές στον αέρα, ευρισκόμενος, αυτός και ο συνάδελφός του, σε καθεστώς φόβου, καθώς είχαν δεχθεί επίθεση με πέτρες και δοκάρια από ομάδα τριάντα αναρχικών. Ανέφερε ότι οι νέοι αυτοί, ενώ είναι γόνοι πλούσιων οικογενειών, συνηθίζουν να συχνάζουν στα Εξάρχεια, αλλά και σε διάφορα γήπεδα, όπου προκαλούν επεισόδια. Επίσης, είπε ότι ο θανών είχε αποβληθεί από τη Σχολή Μωραΐτη και άλλαζε συχνά σχολεία, γεγονός που αποτυπώνει μία αποκλίνουσα συμπεριφορά. Η Σχολή Μωραΐτη, σε ανακοίνωσή της διέψευσε τους ισχυρισμούς του αστυνομικού.

Στις 18 Δεκεμβρίου κατατέθηκε στον ανακριτή το πόρισμα της βαλλιστικής εξέτασης, σύμφωνα με το οποίο υπάρχουν «στοιχεία απολύτως συμβατά με πρόσκρουση της βολίδας σε σκληρή - ανένδοτη επιφάνεια με το πλαϊνό τμήμα της και στη συνέχεια εποστρακισμού της από την επιφάνεια αυτή». Στις 14 Ιανουαρίου 2009 παραδόθηκε στον ανακριτή η έκθεση της βλητικής αυτοψίας. Οι πραγματογνώμονες δέχονται ότι η σφαίρα εποστρακίστηκε σε τσιμεντένια μπάλα και στη συνέχεια έπληξε το θύμα. Αντίθετα, οι τεχνικοί σύμβουλοι της οικογένειας Γρηγορόπουλου δεν δέχτηκαν τον εποστρακισμό της σφαίρας, ισχυριζόμενοι ότι «πρόκειται για μία πολυσυζητημένη λέξη, για την οποία έχει αναπτυχθεί φιλολογία και παραφιλολογία, η οποία στην ουσία δεν προσδιορίζει τίποτα».

Ο Β. Σαραλιώτης (αριστερά) και ο Ε. Κορκονέας

Στις 24 Αυγούστου 2009 το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών επικύρωσε το πρωτοβάθμιο βούλευμα (του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών) και διέταξε την παραπομπή των δύο ειδικών φρουρών στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, προκειμένου να δικαστούν για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο ο Κορκονέας και για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο ο Σαραλιώτης.

Η δίκη της υπόθεσης ορίστηκε για τις 15 Δεκεμβρίου 2009 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας για λόγους ασφαλείας. Ύστερα από αντίδραση τοπικών φορέων, ο Άρειος Πάγος μετέφερε τη δίκη στην Άμφισσα και όρισε την έναρξη διεξαγωγής της την 20η Ιανουαρίου 2010. Η ακροαματική διαδικασία διάρκεσε σχεδόν δέκα μήνες και χρειάστηκαν συνολικά 84 συνεδριάσεις για να εκδώσει το δικαστήριο την απόφασή του.

Ένοχος για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο

Στις 11 Οκτωβρίου 2010, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας, αποτελούμενο από 3 τακτικούς δικαστές και 4 ένορκους, έκρινε και τους δύο ειδικούς φρουρούς ενόχους, τον Κορκονέα για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο (με μετατροπή της κατηγορίας επί το αυστηρότερον και χωρίς ελαφρυντικά) και τον Σαραλιώτη για συνέργεια. Ο Κορκονέας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη (ψήφοι 4-3) και 15 μήνες φυλάκιση, ενώ ο Σαραλιώτης σε πρόσκαιρη κάθειρξη δέκα ετών (ψήφοι 6-1). Και οι δυο καταδικασθέντες οδηγήθηκαν στη φυλακή, αλλά μετά από ένα χρόνο ο Σαραλιώτης αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους.

Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η «ακατάσχετη επιθυμία του Επαμεινώνδα Κορκονέα να προκαλέσει με κάθε τρόπο άοπλα νεαρά άτομα και να κάνει επίδειξη ισχύος, εμφορούμενος από την ασφάλεια που του παρείχε η κατοχή του οπλισμού του» ήταν μία από τις αιτίες που όπλισαν το χέρι του με αποτέλεσμα τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ακόμη, χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του «εριστική, ανάρμοστη και προκλητική».

Η κατ’ έφεση δίκη, που επρόκειτο να αρχίσει στις 9 Απριλίου 2014 στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας, αναβλήθηκε λόγω απεργίας των δικαστικών υπαλλήλων. Η νέα δικάσιμος προσδιορίστηκε για τις 11 Μαρτιου 2015, αλλά η δίκη αναβλήθηκε εκ νέου.

Η κατ’ έφεση δίκη άρχισε τελικά στις 9 Νοεμβρίου 2016 στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας και ολοκληρώθηκε στις 28 Ιουλίου 2019 με την έκδοση της απόφασης. Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών, αφού το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου συννόμου βίου και αποφυλακίστηκε δύο ημέρες αργότερα. Αντιθέτως το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα αθώο λόγω αμφιβολιών τον συγκατηγορούμενό του Βασίλειο Σαραλιώτη. Ενστάσεις και αντιρρήσεις από την πλευρά της πολιτικής αγωγής, της Ζωής και του Νίκου Κωνσταντόπουλου, οι οποίοι προανήγγειλαν αναίρεση στον Άρειο Πάγο.

                   Πηγή