Τρίτη 20 Ιουνίου 2023

Θεού βλαστάρια και κλωνάρια ~ Μικρομέρια της Ακρόπολης

micromeria-acropolitana

Η Μικρομέρια της Ακρόπολης (Micromeria acropolitana) είναι είδος μικρού φυτού του γένους Μικρομέρια (Micromeria) της οικογένειας των χειλανθών (Lamiaceae ή Labiatae). Αποτελεί ενδημικό φυτό της Αθήνας και συγκεκριμένα του βράχου της Ακροπόλεως, στον οποίο φύεται αποκλειστικά. Έχει ύψος 5 έως 30 εκατοστά. Ανθίζει από τον Μάιο έως τον Ιούνιο. Τα άνθη της έχουν χρώμα ροζ.

Το φυτό ανακάλυψαν οι Γάλλοι βοτανολόγοι Ρενέ Μερ (Rene C.J.E. Maire) και ο Μαρσέλ Πετιμεγκέν (Marcel G.C. Petitmengin), στις 30 Αυγούστου του 1906 (“In Acropoli Athenarum”, 30.8.1906, Maire & Petitmengin, Mission Botanique en Orient no. 1073). Ορίστηκε για πρώτη φορά το 1908 από τον Αυστριακό βοτανολόγο Έουγκεν φον Χαλάσι (Eugen von Halácsy). Σε μη επίσημα δημοσιευμένο, χειρόγραφο έγγραφο του αναφέρεται αρχικά στο φυτό με το όνομα «Micromeria athenae», το οποίο περιγράφεται ως λεκτότυπος.[Ο Χαλάσι παρουσιάζει το φυτό με το όνομα «Micromeria acropolitana» στο έργο του «Conspectus Florae Graecae».

Το φυτό είχε εξαφανιστεί για αρκετά χρόνια. Τον Ιανουαρίο του 1981 το φυτό συμπεριελήφθη, με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, στον κατάλογο των προστατευόμενων φυτών από το Ελληνικό κράτος.


Αυτό το αγριολούλουδο φυτρώνει μόνο στην Ακρόπολη -πουθενά αλλού στον κόσμο!
Δεν ξεπερνά τα 20 εκατοστά, βγάζει ροζ άνθη από το Μάιο έως τον Ιούνιο και δε μπορείς να το βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο

Εθεωρείτο εξαφανισμένο είδος από την ελληνική και την παγκόσμια χλωρίδα για περισσότερο από έναν αιώνα. Κι όμως, η Micromeria acropolitana, το ενδημικό φυτό της Ακρόπολης που ζει μόνο εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο, ανακαλύφθηκε ξανά στον Ιερό Βράχο.

Η χαμένη για πάνω από έναν αιώνα «μικρομέρια της Ακρόπολης», «το στενότοπο ενδημικό της φυτό, ένα φυτό που ζει μόνο σε αυτή την περιοχή και πουθενά αλλού στο κόσμο», καταγράφεται και πάλι στην εν ζωή χλωρίδα του Ιερού Βράχου. Χάρη στον Ελληνα βιολόγο Γρηγόρη Τσούνη και τον 17χρονο γιο του Λάμπρο, που εντοπίζουν στην Ακρόπολη μικρό πληθυσμό από μικρομέριες (2006). Και που μόλις ανακαλύπτουν ότι είναι ο «χαμένος θησαυρός της Ακρόπολης», καταφεύγουν άμεσα στους ειδικούς. 

Η πρώτη ιστορική αναφορά στη Micromeria acropolitana σημειώνεται από τον Αυστριακό βοτανολόγο Halacsy το 1908. Από τότε μέχρι σήμερα τα ίχνη της χάνονται. Ντύνεται με ένα πέπλο μυστηρίου και χαρακτηρίζεται «φυτό-φάντασμα». Μάλιστα, το 1998, ο καθηγητής Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αρτέμης Γιαννίτσαρος κάνει λόγο για «εξαφανισθέν είδος από την ελληνική και γενικά την παγκόσμια χλωρίδα». Και πιο πρόσφατα, το 2003, ο βοτανολόγος Θεοφάνης Κωνσταντινίδης σε άρθρο του στην «Καθημερινή» αναφέρεται στη «μυστηριώδη Micromeria acropolitana (Μικρομέρια της Ακρόπολης)», την οποία «εδώ και έναν αιώνα κανένας δεν έχει ξαναδεί ούτε στο βράχο της Ακρόπολης ούτε κάπου αλλού». Ή μήπως όχι;


Ένας πληθυσμός περίπου 100 ατόμων που παρακολουθείται από τον Γρηγόρη Τσούνη και το LT παρέμεινε σταθερό όλα αυτά τα χρόνια καιπαρουσίασαν μικρή αύξηση του αριθμού τους το 2009 λόγω οι άφθονες και παρατεταμένες χειμερινές βροχές.Τοίχοι και το σπασμένο μάρμαρο με λίγο χώμα φαίνεται να είναι τα αγαπημένα ενδιαιτήματα του φυτού. Υπήρχαν περίπου 50 φυτά σε πολυσύχναστα σημεία του χώρου, σε απόσταση μικρότερη των 30 εκατοστών από το να πατηθούν. Η προσεκτική έρευνα αποκάλυψε επίσης φυτά σε τις βόρειες, ανατολικές, δυτικές και νότιες πλαγιές  του Ιερού Βράχου. Εκτιμάται ότι ο συνολικός αριθμός των φυτών στην Ακρόπολη πρέπει να είναι τουλάχιστον 400. Σίγουρα, μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του είδους στον αρχαιολογικό χώρο αποτελεί η ίδια η ανθρώπινη δραστηριότητα, με συνεχή καταπάτηση των φυτών από τους τουρίστες και τον συνεχή καθαρισμό της πέτρας. Είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι το φυτό έχει πράγματι επιβιώσει εκεί περισσότερο από την αυγή του ελληνικού πολιτισμού, περισσότερα από 5000 χρόνια. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι το είδος θα επιβιώνει πάντα στο φυσικό βράχο του λόφου.







Αυτό το αγριολούλουδο φυτρώνει μόνο στην Ακρόπολη -πουθενά αλλού στον κόσμο!


Το δείγμα του φυτού που συλλέχτηκε το 1906 (Herbarium WU Institute of Botany, University of Vienna)
Το φυτό κινδυνεύει από την ανθρώπινη παρουσία, την τουριστική δραστηριότητα, την εκρίζωση και τον καθαρισμό του αρχαιολογικού χώρου. «Οπως δείχνουμε ενδιαφέρον για τα μνημεία του πολιτισμού μας, οφείλουμε να δείξουμε το ανάλογο ενδιαφέρον και για τους θησαυρούς της φυσικής μας κληρονομιάς».
Πηγές


Προσπαθήσαμε να πάρουμε πληροφορίες και από εδώ, αλλά, δυστυχώς, δεν επιτρέπεται...




Παραγωγή: 


Έτος: 2023


Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας

 

Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Ημερομηνία Εορτής:
Τύπος εορτής:Σταθερή. Εορτάζει στις 20 Ιουνίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν:
Ιερά Λείψανα:Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Τελευταία ενημέρωση:02/04/2010 16:23
Περιεχόμενα:
Πηγή

Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμε­τέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον κα­θοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δη­μιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την επο­χή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεο­λογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β' ήμισυ του γ' αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητή­σεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολο­γία. Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστι­κούς κύκλους.

Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολο­γική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυ­κίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυ­χών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.

Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλή­ρωμα της Εκκλησίας. Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του. Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλού­σαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετι­κούς. Για την ευρύτερη διάδοση της Ορθοδόξου πίστε­ως ασχολήθηκε με τη συγγραφήν σπουδαίων έργων1. Α­πό αυτά γνωστά είναι δέκα τρία, αλλά έγραψε και πολλά άλλα, τα όποια έχουν χαθεί. Στα συγγράμματά του χρησιμοποιεί λαμπρά γλώσσα, δροσερή έκφραση και πρω­τότυπη σκέψη. Έχουν ασχοληθεί με αυτά περίφημοι εκ­κλησιαστικοί συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν τον Άγιον Μεθόδιον ως «μίαν των σπουδαιότερων θεολογικών προ­σωπικοτήτων των πρώτων χριστιανικών αιώνων»2.

Μεταξύ άλλων μορφών λόγου χρησιμοποίησε και τον λογοτεχνικό διάλογο. Φαίνεται ότι ως πρότυπόν του είχε τους πλατωνικούς διάλογους, αλλά και χριστιανούς συγγραφείς, όπως ήταν ο ιερός Ιουστίνος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός και άλλοι.
Το μόνον έργο του σε μορφή διαλόγου, που σώζεται ολόκληρο στην ελληνική, είναι το Συμπόσιον ή Περί Αγνείας.

Στο συμπόσιο αυτό διαλέγονται δέκα παρθένες, υπό τη διεύθυνση της Αρετής. Ολόκληρη η σκηνοθεσία, για το θέμα που συζητείται, είναι συμβολική. Μερικές α­πό τις απόψεις που εκφράζονται για το θέμα της αγνείας είναι:

-Η παρθενία είναι ουράνιος αρετή. Οδηγεί σε α­φθαρσία και ομοίωση προς τον «αρχιπάρθενον» Χριστόν.

-Η λέξη παρθενία σημαίνει «παρθεΐα» (παρά τον Θεόν). Και είναι η δύναμη η οποία φέρει σε συνάντηση και ένωση με τον Θεόν.

-Η παρθενία και η αγνότητα δεν είναι μόνον η περί τα γενετήσια εγκράτεια, αλλά η αποφυγή παντός κακού. «Διότι είναι χλεύη-εμπαιγμός να τηρεί κανείς παρθένα τα όργανα της παιδοποιήσεως, αλλά να μη τηρεί αγνήν τη γλώσσα, την όραση, την ακοήν, τα χέρια ή την καρ­διά του και να αφήνει να εισέρχονται σ' αυτήν η αλαζονεία και ο θυμός».

«Το Συμπόσιο αυτό είναι λαμπρόν και δυνατόν έρ­γον, αναγινωσκόμενον ευχαρίστως και σήμερον»3.

Ο Άγιος Μεθόδιος παρ' ότι εξυμνεί την παρθενία δεν μειώνει τον «εν Κυρίω» Γάμον, ως μέσον και οδόν προς εκπλήρωση της τελειότητος. «Επειδή το μέλι -λέ­γει- είναι γλυκύ δεν σημαίνει ότι τα άλλα είδη είναι πικρά» .

Η πολύπλευρη εντυπωσιακή ποιμαντική και κηρυκτική δραστηριότητα του Ποιμένα της Επισκοπής Πατάρων δεν μπορούσε να μην ενοχλήσει τη ρωμαϊκή ε­ξουσία, η οποία στα τέλη του γ' αιώνα εξακολουθούσε με μένος να καταδιώκει τους χριστιανούς.

Δεν έχουν διασωθεί λεπτομέρειες του Μαρτυρίου του Αγίου Μεθοδίου παρά μόνον ότι, πιστός μέχρι θα­νάτου παρέδωκε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο δι' αποκεφαλισμού. Έτσι πορφύρωσε την αρχιερατική στο­λή του με αθλητικά αίματα.

Ως χρόνος μαρτυρίου του υ­πολογίζεται το μεταξύ 275 και 310 χρονικόν διάστημα.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιου­νίου.

                         Πηγή

                                               


Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ'. θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον τῆς εὐσεβείας ἐθησαύρησας τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς ἱεράρχης καὶ μάρτυς, Μεθόδιε, σὺ γὰρ σοφίας τὸν πλοῦτον δρεψάμενος, ἀθλητικῶς τὸ σὸν τάλαντον ηὔξησας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.