Η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ σε μια μοναδική συναυλία στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαϊδαρίου «Παλατάκι»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, συμμετέχοντας στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Χαϊδαρίου, παρουσιάζει μια μοναδική συναυλία στο Πολιτιστικό Κέντρο «Παλατάκι», την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021, στις 21:00.

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει τις «Επτά Ωδές στον Ύμνο της Ελευθερίας» του Νικόλαου Μάντζαρου και την αξεπέραστη οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, «Ο Βαφτιστικός».

Ο Γιώργος Αραβίδης διευθύνει την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ

«Επτά Ωδές στον Ύμνο της Ελευθερίας» του Νικόλαου Μάντζαρου

Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος – Μάντζαρος (1795-1872), ο συνθέτης του Εθνικού μας Ύμνου, ήταν στενός φίλος του Διονύσιου Σολωμού και γοητεύτηκε από το ποίημα «Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Το επαναστατικό και ρομαντικό περιεχόμενο του έργου επηρέασε βαθιά τον Μάντζαρο, που επιθυμούσε ο ύμνος να τραγουδιέται απ’ όλους τους επαναστατημένους Έλληνες. Αρχικά μελοποιήθηκε για τετράφωνη χορωδία και πιάνο, αλλά ακολούθησαν κι άλλες διασκευές. Οι «Ωδές» αποτελούν μέρος του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν», ενώ στην τελευταία ωδή ακούγεται η γνωστή και χαρακτηριστική μελωδία του ελληνικού Εθνικού Ύμνου.

Αντώνης Κορωναίος, Νίκος Καραγκιαούρης

«Ο Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη

Σε μια Αθήνα στον απόηχο των Βαλκανικών Πολέμων και στη δίνη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, προκύπτουν μία σειρά από διασκεδαστικές παρεξηγήσεις, όταν ο Πέτρος Χαρμίδης, στρατιώτης στο μέτωπο και σύζυγος της Κικής, αποφασίζει να υποδυθεί τον βαφτιστικό της Βιβίκας, τον οποίο όμως εκείνη δεν θυμάται οπτικά. Ο Χαρμίδης επισκέπτεται τη Βιβίκα στο σπίτι όπου μένει με τον σύζυγό της και στο οποίο φιλοξενεί, συμπτωματικά, τη φίλη της Κική.

Λευτέρης Ελευθερίου

Το έργο θα παρουσιαστεί σε συναυλιακή μορφή «κοντσερτάντε», με ένα υπέροχο κουαρτέτο λυρικών τραγουδιστών, που θα ερμηνεύσουν άριες και ντουέτα, μεταξύ των οποίων τα: «Στο στόμα», «Η καρδιά μου πονεί για σας» και το εμβληματικό πολεμικό εμβατήριο «Ψηλά στο μέτωπο»!  Στον ρόλο του αφηγητή, ο οποίος συνδέει τα τραγούδια με την υπόθεση του έργου, ο ηθοποιός Λευτέρης Ελευθερίου.

Αντώνης Κορωναίος

Εκατό και πλέον χρόνια από την πρώτη του παρουσίαση, ο «Βαφτιστικός» αριθμεί εκατοντάδες παραστάσεων και αποτελεί δικαίως τη δημοφιλέστερη ελληνική οπερέτα.

Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (1883-1950), από τους θεμελιωτές της ελληνικής οπερέτας, συνέθεσε τον «Βαφτιστικό» το 1918, υπογράφοντας επίσης το έξυπνο, γεμάτο ανατροπές λιμπρέτο. Το δημοφιλές έργο, επηρεασμένο από τη βιεννέζικη οπερέτα, συνταιριάζει τη λεπτή ανώδυνη σάτιρα και τα επίκαιρα θέματα με μια μουσική κατ’ εξοχήν ρομαντική, συχνά «χρωματισμένη» με ανατολίτικα μοτίβα, μεταφέροντας τη χαρούμενη και ερωτική ατμόσφαιρα της αθηναϊκής Μπελ Επόκ. Βιεννέζικα βαλς, πόλκες, μαζούρκες και τανγκό στροβιλίζονται σε ήχο ελληνικό.

Μίνα Πολυχρόνου

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Μίνα Πολυχρόνου (Βιβίκα), Ελένη Δάβου (Kική), Αντώνης Κορωναίος (Xαρμίδης), Νίκος Καραγκιαούρης (Ζαχαρούλης / Συνταγματάρχης).

Ελένη Δάβου

Αφηγητής: Λευτέρης Ελευθερίου

Ενορχήστρωση: Samy Elgazzar

Ηχοληψία: Μιχάλης Συγλέτος, Βασίλης Χανιώτης

Διεύθυνση παραγωγής: Βασίλης Δραμουντάνης, Σωτηρία Σβώλη

Φωτογραφίες: Λευτέρης Σαμοθράκης

Νίκος Καραγκιαούρης

Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ

Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Αραβίδης

Είσοδος ελεύθερη  

Διοργάνωση: Δήμος Χαϊδαρίου

Πολιτιστικό Κέντρο «Παλατάκι»

Γεωργίου Καραϊσκάκη και Λεωφόρος Αθηνών 161, Χαϊδάρι

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105821639 και 2105321142

Δείτε το εμβληματικό πολεμικό εμβατήριο «Ψηλά στο μέτωπο»

Πηγή

Επιδότηση 2.800.012 ευρώ για τη σειρά «Jack Ryan»

Με γυρίσματα στην Ελλάδα τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο η τρίτη σεζόν για τη σειρά δράσης «Jack Ryan». Στην Αθήνα γυρίστηκαν δύο επεισόδια από την BONNE FOI FILMS IKE με προϋπολογισμό επιλέξιμων δαπανών 7.000.032 ευρώ, ενώ το ποσό επιχορήγησης που θα λάβει η εταιρεία ανέρχεται σε 2.800.012,80 ευρώ.

Πηγή

VICE SPECIALS: «40 Χρόνια HIV – Τα παιδιά της ξεχασμένης πανδημίας»

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου, το ελληνικό γραφείο του VICE παρουσιάζει στον ANT1 το ντοκιμαντέρ με τίτλο «40 Χρόνια HIV – Τα Παιδιά της Ξεχασμένης Πανδημίας»

Ο ιός του HIV και η νόσος του AIDS συμπληρώνουν φέτος 40 χρόνια ζωής. Η ξεχασμένη πανδημία μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά με αυτή της COVID-19. Τότε, όπως και τώρα, ένας άγνωστος ιός σκόρπισε τον φόβο, δεν είχε συγκεκριμένη θεραπεία και είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα.

 

Το VICE και η εκπομπή VICE SPECIALS ανοίγουν για πρώτη φορά τον φάκελο των παιδιών που γεννήθηκαν με HIV στην Ελλάδα. Από τις αρχές του 2000, όταν βρέθηκε αποτελεσματικός τρόπος για να προλαμβάνεται η μετάδοση της λοίμωξης από τη μητέρα στο παιδί, είτε κατά την  εγκυμοσύνη είτε κατά τη διάρκεια του τοκετού μέσω αντιρετροϊκής αγωγής, ο αριθμός των οροθετικών βρεφών μειώθηκε δραματικά. Παρόλα αυτά, και ενώ θα περίμενε κανείς να εξαλειφθεί το παιδιατρικό HIV, ακόμα και σήμερα γεννιούνται οροθετικά παιδιά και δυστυχώς, τα επίσημα επιδημιολογικά στοιχεία το επιβεβαιώνουν.

 

Το VICE μίλησε με εκ γενετής οροθετικούς νέους και συγγενείς τους και κατέγραψε τις προσωπικές τους ιστορίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν ως παιδιά. Όπως αποκαλύπτεται από τις αφηγήσεις τους, οι δυσκολίες αυτές ακόμα και σήμερα επηρεάζουν τη ζωή τους, λόγω του αναλλοίωτου κοινωνικού στίγματος που εξακολουθεί να συνοδεύει τον ιό, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση.

 

Ιατροί και ειδικοί, που  έχουν περιθάλψει παιδιά θετικά στον ιό, μιλάνε στην κάμερα του VICE για τη σημερινή πραγματικότητα αλλά και για  τα πρώτα είκοσι «μαύρα» χρόνια της λοίμωξης. Τότε που η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου και φρόντιζαν επί μήνες στις μονάδες τα παιδιά επειδή οι γονείς τους είχαν πεθάνει από AIDS.

 

VICE SPECIALS – Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου,  01:15, στον ΑΝΤ1.

 

Έρευνα – Παραγωγή: Κατερίνα Βασιλείου

Σκηνοθεσία: Κωστής Παπαδάκης

Κάμερα: Τάσος Σκαρής, Νίκος Βλαχάκης, Κωστής Παπαδάκης

Ήχος: Βασίλης Ζαμπίκος

Μοντέζ: Γωγώ Μπεμπέλου

Πηγή

Από την «Αγέλαστο Πέτρα» στη «Ζάκρο»

Το ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή με τίτλο «Ζάκρος» θα χρηματοδοτηθεί από την ΕΡΤ. Ο αναγνωρισμένος ντοκιμαντερίστας έχει γυρίσει, μεταξύ άλλων, την «Αγέλαστο Πέτρα» για την Ελευσίνα και ο επόμενος στόχος είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Ζάκρου στην Κρήτη. Ο προϋπολογισμός του ντοκιμαντέρ ανέρχεται σε 344.682 ευρώ και η ΕΡΤ θα χρηματοδοτήσει με το ποσό των 50.000 ευρώ την παραγωγό εταιρεία Κωνσταντίνος Μωριάτης – Pan Entertainment.

Πηγή

Ημέρα των γενεθλίων της Ιουλιέτας

 Κάθε χρόνο στις 16 Σεπτεμβρίου η Βερόνα γιορτάζει την επέτειο της γέννησης της Ιουλιέτας - ίσως της πιο διάσημης λογοτεχνικής ηρωίδας - με σειρά εκδηλώσεων.

Κάθε χρόνο στις 16 Σεπτεμβρίου η Βερόνα γιορτάζει την επέτειο της γέννησης της Ιουλιέτας - ίσως της πιο διάσημης λογοτεχνικής ηρωίδας - με σειρά εκδηλώσεων που εκτείνονται προ και πέρα της ημέρας.

Σύμφωνα με το θεατρικό έργο του Σέξπιρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», η ηρωίδα γεννήθηκε την παραμονή της κέλτικης γιορτής Λάμαστιντ (1η Αυγούστου), συνεπώς την 31η Ιουλίου. Πόθεν προέκυψε η 16η Σεπτεμβρίου;

Ο Σέξπιρ δεν ήταν πρώτος που έπλασε την αθάνατη ερωτική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Προϋπήρχε σε ένα κείμενο του Λουίτζι ντα Πόρτο (1485-1529) με τίτλο «Η προσφάτως ανακαλυφθείσα ιστορία των δύο ευγενών εραστών». Το κείμενο του ντα Πόρτο μελέτησε επιμελώς ο καθηγητής Τζουζέπε Φράνκο Βιβιάνι και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ιουλιέτα γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου, καθώς ο συγγραφέας αναφέρει ως ημερομηνία γέννησής της την εορτή της Αγίας Ευφημίας, η μνήμη της οποίας τιμάται τόσο από την Ρωμαιοκαθολική όσο και από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 16 Σεπτεμβρίου.

Πηγή

Λορίν Μπακόλ

 Η Λορίν Μπακόλ θεωρείται από τις κορυφαίες που ηθοποιούς ανέδειξε το Χόλιγουντ. Διακρίθηκε ερμηνεύοντας ρόλους δυναμικών και συνάμα τρυφερών γυναικών.

Λορίν Μπακόλ (1924 – 2014)

Η αμερικανίδα ηθοποιός Λορίν Μπακόλ έγινε ευρύτερα γνωστή για το ειδύλλιο και τον γάμο της με τον γίγαντα της κινηματογραφικής υποκριτικής Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Ως ηθοποιός θεωρείται από τις κορυφαίες που ανέδειξε το Χόλιγουντ και διακρίθηκε ερμηνεύοντας ρόλους δυναμικών και συνάμα τρυφερών γυναικών. Για την λάγνη ματιά της πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου με το προσωνύμιο «Το Βλέμμα».

Η Μπέτι Τζόαν Πέρσκι,όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης στις 16 Σεπτεμβρίου 1924, από οικογένεια Εβραίων μεταναστών με καταγωγή από την Ρουμανία και την Λευκορρωσία. Μετά τον χωρισμό των γονιών μεγάλωσε με την μητέρα της, της οποίας υιοθέτησε το επώνυμο. Από την πλευρά του πατέρα της ήταν συγγενής με τον σημαίνοντα ισραηλινό πολιτικό Σιμόν Πέρες (Πέρσκι το πραγματικό του επίθετο).

Η καριέρα της στον χώρο του θεάματος ξεκίνησε από το μόντελινγκ. Η σύζυγος του Χάουαρντ Χοκς την πρόσεξε σε ένα εξώφυλλο του γυναικείου περιοδικού «Harper’s Bazaar» και την πρότεινε στον σπουδαίο σκηνοθέτη. Ακολούθησε ένα δοκιμαστικό και 19χρονη καλλονή πήρε τον ρόλο της Μαρί δίπλα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην ταινία «Σειρήνα της Μαρτινίκα» («To Have and Have Not», 1944 ) που βασίζεται στο μυθιστόρημα «Να έχεις και να μην έχεις» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Στα γυρίσματα της ταινίας πλέχτηκε το ειδύλλιο μεταξύ της 19χρονης Μπακόλ και του 45χρονου Μπόγκαρντ, ο οποίος μέτραγε ήδη δύο διαζύγια και βάδιζε για το τρίτο. Η σχέση τους κατέληξε σε γάμο το 1945. Το ζευγάρι έμεινε μαζί έως τον θάνατο του Μπόγκαρντ το 1957 και απέκτησε δύο παιδιά. Από το 1961 έως το 1969 ήταν παντρεμένη με τον σπουδαίο ηθοποιό Τζάισον Ρόμπαρντς με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί.

Στις μεγάλες τους κινηματογραφικές επιτυχίες του ζεύγους Μπόγκαρτ/Μπακόλ συγκαταλέγονται τα φιλμ-νουάρ «Πάθος και Αίμα» («The Big Sleep»,1946) του Χάουαρντ Χοκς, βασισμένο στο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ρεϊμοντ Τσάντλερ « Ο Μεγάλος ύπνος» και «Στη Βοή της καταιγίδας» («Key Largo», 1948) του Τζον Χιούστον. Λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου εξαιρετική ταινία τους είναι και το φιλμ-νουάρ του Ντέλμερ Ντέιβς «Σκοτεινή διάβασις» («Dark Passage», 1947). Η κωμωδία του Τζιν Νεγκουλέσκο «Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο» («How to Marry a Millionaire», 1953) ήταν μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στην καριέρα της Λορίν Μπακόλ.

Συνολικά έπαιξε σε 30 ταινίες, στις οποίες περιλαμβάνονται οι παραγωγές: «Αγωνία μέσα στη νύχτα» («Shock Treatment», 1964) του Ντένις Σάντερς, «F.B.I. Φάκελος 17, Ακρως Εμπιστευτικόν («Harper», 1966), του Τζακ Σμάιτ «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» («Murder on the Orient Express», 1973) του ΣίντνεΊ Λούμετ, «Με το χέρι στη σκανδάλη» («The Shootlist», 1976) του Ντον Σίγκελ, «The fan» (1981) του Εντ Μπιάνκι, αλλά και το «Dogville» (2003) του Λαρς Φον Τρίερ.

To 1996 κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και προτάθηκε για Όσκαρ για την ερμηνεία της στην ρομαντική κωμωδία της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ «Ο Καθρέφτης Έχει Δύο Πρόσωπα» («The Mirror Has Two Faces», 1996). Το 2009 της απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ για την συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο.

Η Λορίν Μπακόλ είχε αξιοσημείωτη παρουσία και στο θεατρικό σανίδι. Κέρδισε δύο βραβεία Τόνι για τις ερμηνείες της στα μιούζικαλ «Applause» (1970) και «Woman of the Year» (1981). Έγραψε επίσης τα αυτοβιογραφικά βιβλία «By Myself» (1978), «Now» (1994) και «By Myself and Then Some» (2005).

Φιλελεύθερη έως το μεδούλι και οπαδός του Δημοκρατικού Κόμματος συμμετείχε μαζί με τον Μπόγκαρντ, στα τέλη της δεκαετίας του '40, στις κινητοποιήσεις κατά της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών της Βουλής των Αντιπροσώπων που είχε εξαπολύσει «κυνήγι μαγισσών» κατά μελών της κινηματογραφικής κοινότητας με κομμουνιστικές πεποιθήσεις για υποτιθέμενες ανατρεπτικές δραστηριότητες.

Η Λορίν Μπακόλ πέθανε στις 12 Αυγούστου 2014 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης σε ηλικία 89 ετών.

Πηγή

Μαρία Κάλλας

 Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα, ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της...

Μαρία Κάλλας (1923 – 1977)

Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της, ιδιαίτερα το ιταλικό «μπελ-κάντο». Αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε τραγουδίστρια της όπερας, που φιλοδοξεί να κερδίσει από τους ειδικούς και το κοινό τον τίτλο της «νέας Κάλλας».

Η Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, όπως ήταν το πλήρες ελληνικό όνομά της, γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Ήταν κόρη του φαρμακοποιού Γεωργίου Καλογερόπουλου από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και της Ευαγγελίας (Λίτσας) Δημητριάδη από τη Στυλίδα Φθιώτιδος. Οι γονείς της είχαν μετακομίσει στην αμερικανική μεγαλούπολη προς αναζήτηση καλύτερη τύχης.

Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου-σολφέζ και σε ηλικία 11 ετών κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών. Το 1937 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της και τη μεγάλη αδελφή της στην Αθήνα, μετά το διαζύγιο των γονιών της και εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο, με δασκάλους τη Μαρία Τριβέλλα (τραγούδι), την Ήβη Πανά (πιάνο) και τον Γεώργιο Καρακαντά (μελοδραματική). Ο πρώτος ρόλος της ήταν η «Σαντούτσα» στην όπερα του Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα», σε μία παράσταση των μαθητών του ωδείου. Το 1939 εγγράφηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη τραγουδιού της διάσημης Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ου αιώνα), κοντά στην οποία γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου.

Το 1940 προσλήφθηκε στη Λυρική Σκηνή του τότε Βασιλικού Θεάτρου και το 1941 πρωτοεμφανίστηκε ως «Βεατρίκη» στην οπερέτα Βοκκάκιος του Σουπέ. Στη συνέχεια και ως το 1945 πρωταγωνίστησε στην Τόσκα (1942, 1943), στον Κάμπο του Ντ' Αλμπέρ (1944, 1945), στην Καβαλερία Ρουστικάνα (1944), στον Πρωτομάστορα του Μανώλη Καλομοίρη (1944, το μόνο ελληνικό έργο που τραγούδησε), στον Φιντέλιο του Μπετόβεν (1944) και την οπερέτα Ο Ζητιάνος Φοιτητής του βιεννέζου συνθέτη Καρλ Μιλέκερ (1945).

Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη γενέτειρά της, όπου ζούσε ο πατέρας της, για να προωθήσει τη διεθνή της καριέρα, αλλάζοντας το επίθετό της σε Κάλλας. Παρότι έμεινε άνεργη έως το 1947, δεν το έβαλε κάτω και μετά από μία επιτυχημένη ακρόαση της ανέθεσαν να τραγουδήσει την «Τζιοκόντα» στην ομώνυμη όπερα του Αμίλκαρε Πονκιέλι στην Αρένα της Βερόνας, έναν από τους σπουδαιότερους λυρικούς χώρους της Ιταλίας. Αν και γλίστρησε στη γενική δοκιμή και στραμπούληξε τον αστράγαλό της, κατάφερε να κάνει με επιτυχία το πρώτο σημαντικό βήμα της σταδιοδρομίας της στις 2 Αυγούστου του 1947.

Η Μαρία Κάλλας με τον Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι

Μαέστρος της παράστασης ήταν ο διάσημος Τούλιο Σεραφίν, ο οποίος θαύμαζε τη φωνή της και έγινε δάσκαλός της, διευρύνοντας τους τεχνικούς και ερμηνευτικούς της ορίζοντες. Όμως, στη Βερόνα ζούσε και ο βιομήχανος Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, που τη λάτρεψε, όχι μόνο ως καλλιτέχνιδα, αλλά και ως γυναίκα. Έτσι, στις 21 Απρλίου του 1949, η Κάλλας τον παντρεύτηκε, παρότι είχε τα διπλά της χρόνια, ίσως για να αναπληρώσει συναισθηματικά την απουσία της πατρικής φιγούρας, όπως γράφτηκε.

Με τη βοήθεια του Μενεγκίνι η καριέρα της Κάλλας απογειώθηκε σε ρόλους δραματικής υψιφώνου και δραματικής κολορατούρα. Το 1951 εκπόρθησε και τη «Σκάλα» του Μιλάνου (άντρο της μεγάλης αντιπάλου της Ρενάτα Τεμπάλντι), με τους Σικελικούς Εσπερινούς του Βέρντι. Το 1954 η ευτραφής Κάλλας υποβλήθηκε σε διαιτητική θεραπεία για να χάσει κιλά και να μπορεί να ενσαρκώνει τους ρόλους της, όχι μόνο με τη φωνή της, αλλά και με το παρουσιαστικό της.

Μετά τη «Σκάλα» του Μιλάνου ήταν η σειρά της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) να υποκλιθεί στο φαινόμενο Μαρία Κάλλας το 1956. Η ελληνίδα ντίβα θα επιβάλλει πλήρως τους όρους της, αναγκάζοντας τον διευθυντή της Ράντολφ Μπινγκ όχι μόνο να της καταβάλλει το μεγαλύτερο ποσό που είχε πληρώσει ποτέ ο θίασος για καλλιτέχνη, αλλά και να δηλώσει ότι η πρώτη εμφάνιση της Κάλλας στη «ΜΕΤ» ήταν η πιο συναρπαστική βραδιά της ζωής του. Ο μύθος της είχε αρχίσει να δημιουργείται, βοηθούντος και του Τύπου.

Όμως, η εξαντλητική δίαιτα στην οποία είχε υποβληθεί και οι φωνητικοί ακροβατισμοί της (συχνά έφθανε στα όρια της φωνής της, ερμηνεύοντας εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους σε μία σεζόν ή και σε ένα ρεσιτάλ) είχαν επιπτώσεις στην ποιότητα της φωνής της, η οποία σταδιακά άρχισε να αδυνατίζει στις υψηλές νότες. Το καλοκαίρι του 1957 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και κυριολεκτικά αποθεώθηκε.

Από το 1958 άρχισε η καθοδική της πορεία. Τον Ιανουάριο στη Ρώμη αποχώρησε με την πρώτη πράξη της Νόρμας του Μπελίνι και αποδοκιμάστηκε από το κοινό και τον Μάιο η «Σκάλα» του Μιλάνου της διέκοψε το συμβόλαιο. Ο Τύπος άρχισε να της επιτίθεται και πολλοί βρήκαν την ευκαιρία που χρόνια ζητούσαν να χύσουν χολή στην Ελληνίδα θεά «αυτή την καλλιτέχνιδα δεύτερης κατηγορίας, που έγινε Ιταλίδα χάρη στον γάμο της, Μιλανέζα χάρη στον αδικαιολόγητο θαυμασμό μιας μερίδας του κοινού της Σκάλας, και διεθνής χάρη στην επικίνδυνη φιλία της με την Έλσα Μάξγουελ», σχολίασε με κακοήθεια η ιταλική εφημερίδα Il Giorno.

Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τους Αλέξη Μινωτή και Γιάννη Τσαρούχη για μια νέα παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι στη νεότευκτη Όπερα του Ντάλας. Αυτή η παράσταση μεταφέρθηκε το 1959 στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και σ’ αυτή τη θριαμβευτική «πρεμιέρα» η Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής της.

Η Μαρία Κάλλας με τον Αριστοτέλη Ωνάση

Οι εμφανίσεις της από το 1960 άρχισαν να αραιώνουν. Το καλοκαίρι του 1960 τραγούδησε Νόρμα στην Επίδαυρο και τον επόμενο χρόνο στον ίδιο χώρο Μήδεια. Η παράσταση αυτή μεταφέρθηκε και στη Σκάλα του Μιλάνου την περίοδο 1961-1962. Παρ’ όλα αυτά, η σταδιοδρομία της στα ιταλικά θέατρα είχε τελειώσει οριστικά. Το 1962 τραγούδησε Όμπερον του Βέμπερ στο Λονδίνο και οι Τάιμς έγραψαν «Τώρα πια η φωνή της μπορεί να χαρακτηριστεί άσχημη και εκτός τόνου», όμως το κοινό συνέχισε να την αποθεώνει.

Το καλοκαίρι του 1964, σε μια έξοδό της από τον Σκορπιό, παρακολουθεί μαζί με τον Ωνάση μία μουσική εκδήλωση του φεστιβάλ της Λευκάδας και εκφράζει την επιθυμία να τραγουδήσει. Βρίσκεται ένα πιάνο κι ένας νεαρός πιανίστας (ο μετέπειτα συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας), και χωρίς πρόβα η Κάλλας τραγουδά την άρια της Σαντούτσα Voi lo sapete, o mamma («Εσείς το ξέρετε, μητέρα») από την Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι, που ήταν και ο πρώτος ρόλος της καριέρας της στην παράσταση του Εθνικού Ωδείου το 1937. Το 1965 αποσύρθηκε οριστικά από τις λυρικές παραστάσεις, παρά την εξαιρετική Τόσκα που τραγούδησε στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Το κύκνειο άσμα της ήταν η Νόρμα, που ανέβηκε στο Παρίσι, στις 29 Μαΐου του 1965. Στην τρίτη πράξη της όπερας του Μπελίνι κατέρρευσε επί σκηνής και μεταφέρθηκε λιπόθυμη στο καμαρίνι της.

Στη συνέχεια προσπαθεί να βάλει μια τάξη στα προσωπικά της. Ζητά διαζύγιο από τον σύζυγό της για να παντρευτεί τον Ωνάση, ο οποίος αρνείται να της το δώσει. Το 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Πλέον, ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν, κάτι που τελικά δεν συμβαίνει, καθώς τον Ιούλιο του 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κένεντι, Τζακ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.

Καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα, επανακάμπτοντας στην καλλιτεχνική δράση. Παίζει στην κινηματογραφική εκδοχή της Μήδειας του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Πιερ-Πάολο Παζολίνι (1969), ηχογραφεί δίσκους, διδάσκει όπερα στη μουσική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης και δίνει ρεσιτάλ με ένα παλιό της γνώριμο, τον ιταλό τενόρο Τζουζέπε Ντι Στέφανο, που κι αυτός αντιμετώπιζε φωνητικά προβλήματα. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαπόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.

Έκτοτε, η Μαρία Κάλλας κλείστηκε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και τον εαυτό της. Η μεγάλη ντίβα έφυγε από τη ζωή το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1977 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 54 ετών.

Πηγή