Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη

Ἀσυνδυάστους συζύγους κτείνει ξίφος,
Τὴν ψυχικὴν σύζευξιν ἠγαπηκότας.
Τμήθη Ἐπιστήμη Γαλακτίων τ' ἑνὶ πέμπτῃ.

Οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος.

Οι Έλληνες γονείς του Γαλακτίωνα, Κλειτοφών και Λευκίππη, ήταν πρώτα ειδωλολάτρες. Κάποιος, όμως, ιερομόναχος, που ονομαζόταν Ουνούφριος, τους προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη. Από τότε διέθεταν τα πλούτη τους σε κάθε αγαθοεργία. Το δε γιο τους Γαλακτίωνα ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Δηλαδή, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου. Και η παιδαγωγία αυτή δεν άργησε να φέρει τους θαυμαστούς καρπούς της. Ο Γαλακτίων όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε μία ωραία κόρη, την Επιστήμη, την οποία ο ίδιος είλκυσε στο Χριστό.

Η ζωή τους κυλούσε αφιερωμένη στην υπηρεσία του λόγου του Θεού και στη διακονία του πλησίον, ώσπου ξέσπασε ο διωγμός του Δεκίου. Τότε, ο μεν Γαλακτίων πήγε σε μοναστήρι του όρους Σινά, η δε Επιστήμη σε γυναικείο κοινόβιο.

Αλλά η λαίλαπα του διωγμού έφθασε και στα μέρη εκείνα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί ο Γαλακτίων από τον άρχοντα Ούρσο. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό η Επιστήμη, έτρεξε και παρακάλεσε τους διώκτες να συλλάβουν και αυτή προς ενίσχυση του συζύγου της. Ο άρχοντας Ούρσος, μη μπορώντας να τους πείσει να αλλαξοπιστήσουν, αφού τους βασάνισε σκληρά στο τέλος τους αποκεφάλισε (περί το 250 μ.Χ.).

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Tὴν λαμπρὰν ξυνωρίδα τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν ὥσπερ συζυγίαν ἀρίστην καὶ κλειτὴν καὶ θεόφρονα· τὸν θεῖον Γαλακτίωνα πιστοί, ὁμοῦ σὺν Ἐπιστήμῃ τῇ σεμνῇ. Δι' ἀσκήσεως γὰρ πόνων ἀθλητικὴν ἐξήνθησαν φαιδρότητα. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι' ὑμῶν πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Μαρτύρων Χριστοῦ, τοῖς δήμοις ἠριθμήθητε, ἀγῶσι στεῤῥοῖς, φαιδρῶς ἀγωνισάμενοι, Γαλακτίων ἔνδοξε, σῦν συζύγῳ σεπτῇ καὶ συνάθλῳ σου, Ἐπιστήμη, τῷ μόνῳ Θεῷ, πρεσβεύοντες ἄμφω ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος
Τὸν γενναῖον ἐν Μάρτυσι Γαλακτίωνα, ἐν ᾀσμάτων ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν, σὺν τῇ πανευκλεεῖ συζύγῳ, τῇ φερωνύμῳ Ἐπιστήμῃ· οὗτοι γὰρ καθεῖλον τοῦ ἐχθροῦ τὸ φρύαγμα, καὶ εἰδώλων τὸ ἄθεον ἤλεγξαν, τὴν δὲ πίστιν Χριστοῦ ἀνεκήρυξαν. Διὸ περιφανῶς λαβόντες παρ' αὐτοῦ, τοὺς στεφάνους τῆς ἀφθαρσίας, ἀπαύστως πρεσβεύουσιν ὑπέρ πάντων ἡμῶν.

Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀσκήσει λαμπρύνας σου, τὸ ὀπτικὸν τῆς ψυχῆς, ἀκτῖσιν ἀθλήσεως, φωταγωγεῖς τοὺς πιστούς, Γαλακτίων μακάριε· ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, καὶ φωσφόρον ἡμέραν, πίστει ἐπιτελοῦμεν, εὐσεβῶς σοι βοῶντες· Ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς Χριστόν, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

 

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

 

                     Πηγή

Μιχάλης Δερτούζος: Ο Έλληνας «γκουρού» της πληροφορικής

 Καθηγητής στο ονομαστό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), με σπουδαία συμβολή στην εξέλιξη των υπολογιστών και του ίντερνετ.

Μιχάλης Δερτούζος (1936 – 2001)

Ο Ο Μιχάλης Δερτούζος ήταν έλληνας «γκουρού» της πληροφορικής και καθηγητής στο ονομαστό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '70, είχε προβλέψει την επικράτηση της χρήσης προσωπικών υπολογιστών, την αύξηση της αυτοματοποίησης στον τομέα της παραγωγής, αλλά και τη συνεργασία στον χωροχρόνο, που επαληθεύτηκε με τη ραγδαία εξάπλωση του Ίντερνετ. Όραμά του ήταν να τεθεί η τεχνολογία στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και προτροπή προς τους φοιτητές του: «Με το ένα χέρι να αγγίζεις τ’ άστρα και με το άλλο να ανακατεύεις τη λάσπη».

Ο Μιχάλης Δερτούζος γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1936 στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του από το Κολέγιο Αθηνών σπούδασε με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ ηλεκτρομηχανολογία στα πανεπιστήμια του Αρκάνσας και του ΜΙΤ, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του το 1964. Παρέμεινε ως διδάσκων στο ΜΙΤ και από το 1974 έως τον θάνατό του διετέλεσε διευθυντής του Εργαστηρίου Πληροφορικής (LCS), με σημαντικό και πρωτοποριακό έργο στην εξέλιξη των υπολογιστών και του ίντερνετ. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Τιμ Μπέρνερς-Λι, πατέρα του ίντερνετ, για την συμβολή του Δερτούζου στην δημιουργία και εξέλιξη του διαδικτύου: «Χωρίς τον Μιχάλη ίσως δεν θα υπήρχε www. Οι δικές μου ιδέες ήταν σκόρπιες και άτακτες. Ο Δερτούζος τούς έδωσε στόχο και μορφή, αυτός έκανε όσα χρειάζονταν για να πιάσουν τόπο και να γίνουν αποδεκτές».

Κατά την διάρκεια της προεδρίας Κάρτερ (1976-1980), ανέλαβε σύμβουλος του αμερικανού προέδρου για θέματα πληροφορικής και το 1995 εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στην σύνοδο των G7 για την κοινωνία της πληροφορίας. Δύο χρόνια αργότερα ήταν συμπρόεδρος σ ένα συνέδριο για το ίδιο θέμα που οργάνωσε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός. Ήταν η εποχή που η ανθρωπότητα ερχόταν για πρώτη φορά σε επαφή με το Ίντερνετ.

Ο Μιχάλης Δερτούζος τιμήθηκε με πολλά βραβεία, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Εγκατέλειψε τα εγκόσμια, που τόσο πολύ τίμησε, στις 27 Αυγούστου 2001, στην Βοστώνη, σε ηλικία 64 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, λίγες ημέρες αργότερα, στις 4 Σεπτεμβρίου.

Βιβλία του Μιχάλη Δερτούζου στα ελληνικά

• Τι μέλλει γενέσθαι (εκδ. Λιβάνη, 1998)
• Η ανολοκλήρωτη επανάσταση (εκδ. Λιβάνη, 2001)

---

• Διαβάστε: Μιχάλης Δερτούζος - Αποφθέγματα

Πηγή

Κωνσταντίνος Σιμωνίδης: Ο ευφυής πλαστογράφος

 Έμεινε στην ιστορία για τη δεινότητά του να πλαστογραφεί αρχαία κείμενα. Τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον μεγαλύτερο πλαστογράφο του 19ου αιώνα.

Κωνσταντίνος Σιμωνίδης (1820 – 1890)

Ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης έμεινε στην ιστορία για τη δεινότητά του να πλαστογραφεί αρχαία κείμενα. Τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον μεγαλύτερο πλαστογράφο του 19ου αιώνα. Κανείς όμως δεν αμφισβήτησε την εξυπνάδα, την πειθώ και την πανουργία του.

Η περιπετειώδης ζωή του ξεκινάει στις 5 Νοεμβρίου 1820 (σύμφωνα με άλλες πηγές στις 11 Νοεμβρίου 1824) , όταν βλέπει το πρώτο φως στη Σύμη της Δωδεκανήσου. Σε νεαρή ηλικία αποπειράται να δηλητηριάσει τον πατριό του για άγνωστο λόγο και όταν αποκαλύπτεται, αναγκάζεται να καταφύγει στο Άγιο Όρος. Εκεί, στο «Περιβόλι της Παναγίας», θα ασχοληθεί με την αντιγραφή των σπανίων αρχαίων και μεσαιωνικών χειρογράφων και θα μάθει τέλεια την τέχνη της καλλιγραφίας.

Καριέρα πλαστογράφου και οι φανταστικές αρχαιοελληνικές εφευρέσεις

Το 1848 τον βρίσκουμε στην Αθήνα, όπου επιδίδεται στο εμπόριο αρχαίων χειρογράφων, εκ των οποίων άλλα είναι αυθεντικά και άλλα πλαστά. Οι απομιμήσεις του είναι τόσο επιτυχημένες, ώστε κατορθώνει να πουλάει πολλά από τα πλαστά χειρόγραφα ως γνήσια. Εξαπατά πολλούς λογίους, ακόμη και την Εθνική Βιβλιοθήκη.

Εκδίδει βυζαντινούς συγγραφείς με κείμενα αυθεντικά, αλλά και με δικές του προσθήκες. Το 1849 κυκλοφορεί το βιβλίο «Συμαΐς», ως δήθεν χαμένο έργο του 13ου αιώνα, αποδιδόμενο σε κάποιο μοναχό, το οποίο παρουσίαζε διάφορες εφευρέσεις που αποδίδονταν στους αρχαίους Έλληνες και υπήρχαν μόνο στο μυαλό του.

Ανάμεσα στην παραγωγή του αυτής της περιόδου ήταν ένα ομηρικό χειρόγραφο, ένας πάπυρος ενός χαμένου Αιγύπτιου συγγραφέα και διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία, όπως μια πρώιμη έκδοση του Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και αποσπασμάτων της Καινής Διαθήκης από τον πρώτο αιώνα.

Η αποκάλυψη της απάτης στην Ελλάδα και η δράση του στην Ευρώπη

Η απάτη του αποκαλύπτεται από τον Τύπο της εποχής. Η εφημερίδα «Νέα Ελλάς» και το περιοδικό «Πανδώρα» τον ξεσκεπάζουν με σειρά άρθρων τους και τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει την Αθήνα. Περιπλανιέται στα Ιεροσόλυμα, στην Κωνσταντινούπολη και τη Ρωσία, όπου διευρύνει τις γνώσεις του σπουδάζοντας φιλοσοφία.

Το 1854 είναι η σειρά της Αγγλίας να γνωρίσει την τέχνη του Σιμωνίδη. Επιχειρεί να πουλήσει μερικά χειρόγραφα στο Βρετανικό Μουσείο και τη Βοδληιανή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, αλλά αποτυγχάνει. Πείθει όμως τον συλλέκτη βιβλίων σερ Τόμας Φίλιπς ν’ αγοράσει μερικά χειρόγραφα για τη βιβλιοθήκη του στο Τσέλτεναμ και διαθέτει στον σερ Φρέντερικ Μάντεν μία πλειάδα μεσαιωνικών κειμένων.

Το 1855 επισκέπτεται το Βερολίνο και τη Λειψία και παρουσιάζει στον κλασσικό φιλόλογο Βίλχελμ Ντίντορφ ένα δήθεν χαμένο παλίμψηστο του ιστορικού Ουράνιου, που είχε στην κατοχή του, με την ιστορία της Αιγύπτου. Ο Ντίντορφ πείστηκε και το χειρόγραφο αγοράστηκε από τον βασιλιά της Πρωσίας για τη βιβλιοθήκη της Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου.

Όμως δύο θεολόγοι, ο έλληνας Αλέξανδρος Λυκούργος και ο γερμανός Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, απέδειξαν την πλαστότητα του χειρογράφου, με αποτέλεσμα ο Σιμωνίδης να βρεθεί κατηγορούμενος, όχι μόνο για πλαστογραφία, αλλά και για την κλοπή του από τη βιβλιοθήκη του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη. Φυλακίστηκε για μικρό διάστημα και τελικά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τα γερμανικά εδάφη.

Η πτώση και η μετά θάνατο επάνοδος

Το άστρο του άρχισε να δύει και κατέφυγε στην Αίγυπτο, όπου για τα προς το ζην, συνέχισε το έργο του, ξεγελώντας αυτή τη φορά ανίδεους περιηγητές. Πέθανε πάμπτωχος στην Αλεξάνδρεια στις 18 Οκτωβρίου 1890 ή κατ’ άλλους κάπου στην Αλβανία. Ο σύγχρονός του ιστορικός Γιάκομπ Μπούρκχαρτ έγραψε ότι ο Σιμωνίδης ανήκε στην κατηγορία εκείνη των παραχαρακτών, που «καθοδηγούνται μάλλον από μια ακαταμάχητη παρόρμηση και μια θαυμαστή δεξιοτεχνία, παρά από δίψα για το χρήμα».

Ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης επανήλθε στο προσκήνιο την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας, κατορθώνοντας και πάλι να διχάσει τους ειδικούς, όταν παρουσιάστηκε σε εκθέσεις στο Τορίνο και το Βερολίνο, ένας πάπυρος, που ήταν απόσπασμα από τα «Γεωγραφούμενα» του Αρτεμίδωρου του Εφέσιου. Σύμφωνα με ορισμένους κλασικιστές πανεπιστημιακούς με προεξάρχοντα τον γνωστό Ιταλό ελληνιστή Λουτσιάνο Κάνφορα, το χειρόγραφο ήταν καταφανώς πλαστό και έργο του Σιμωνίδη.

Πηγή

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

  Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή.

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας (1956 – 2019)

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του ελληνικού ροκ και εν γένει του σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή. Τα τραγούδια του «Διδυμότειχο μπλουζ», «Πόσο σε θέλω», «Και τι ζητάω», «Εκεί στο Νότο», «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Tερατάκια τσέπης», «Έλα ψυχούλα μου» και «Μικρός Τιτανικός» αγαπήθηκαν από το κοινό και θεωρούνται κλασικά στο είδος τους. Ξεκίνησε την μουσική του διαδρομή στα μέσα της δεκαετίας του '70, αρχικά με το συγκρότημα P.L.J. Band και στην συνέχεια με τους «Τερμίτες», ενώ από το 1989 ακολούθησε σόλο καριέρα ως συνθέτης και τραγουδιστής.

Ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής θεωρεί τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ως τον πιο δημιουργικό τραγουδοποιό και αναγεννητή της ελληνικής ροκ μπαλάντας, που συνδύαζε όλα τα στοιχεία του σύγχρονου τροβαδούρου της εποχής μας. «Εάν ο Σαββόπουλος έδωσε ανατρεπτικά στοιχεία στο ρεπερτόριο του '60, ο Λαυρέντης ανέλαβε τον ίδιο ρόλο είκοσι χρόνια μετά. Έστρωσε δρόμους στο παραπαίον και ομιχλώδες στιλιστικό ελληνικό ροκ του '80, αντιπροτείνοντας λυρικές και μέσα στο πλαίσιο του μεσογειακού μας κλίματος μελωδικές φράσεις του» αναφέρει σε ανάρτησή του στο Φέισμπουκ.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική μέσα από το ροκ. Το «Help» των Beatles ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασε όταν ήταν εννέα χρόνων και έπειτα στα 12 το «Revolver».

PLJ και Τερμίτες

Mετά τη στρατιωτική του θητεία άρχισε να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη μπουάτ «Συντροφιά» της Πλάκας. Στα 20 του χρόνια δημιουργεί με τον Παύλο Κικριλή, τον Τάκη Βασαλάκη και τον Αντώνη Μιτζέλο το συγκρότημα P.L.J. Band, σε μια προσπάθεια να κάνει διεθνή καριέρα, όπως οι Aphrodite Child του συντοπίτη του Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά «τρώει τα μούτρα του», όπως είχε αναφέρει σε μια του συνέντευξη. Το 1978, οι P.L.J θα κάνουν την εμφάνισή τους στην δισκογραφία με το δίσκο 45 στροφών «Gaspar». To 1982, θα κυκλοφορήσουν τον δίσκο «Armageddon» με αγγλικό στίχο, ο οποίος θα «πάει άπατος», όπως είχε πει σε μια του συνέντευξη.

Το 1983, οπότε και κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, οι P.L.J. μετονομάζονταi σε «Τερμίτες», όνομα που παραπέμπει στους Beatles (Σκαθάρια), και γράφουν τα τραγούδια τους με ελληνικό στίχο. Το συγκρότημα θα ηχογραφήσει ακόμη τέσσερις δίσκους πριν από την διάλυσή του το 1989: «Αμαρτωλή Μαρία» (1984), «Τσιμεντένια Τραίνα» (1986), «Περιμένοντας την βροχή» (1988) και το λάιβ «Τσιμεντένιο Κοντσέρτο» (1986) από την συναυλία του Λυκαβηττού στην οποία πρωτακούστηκε η μεγάλη του επιτυχία «Πόσο σε θέλω». Το 1998, τα μέλη του συγκροτήματος ξανασυναντήθηκαν σε μια μεγάλη συναυλία στο κατάμεστο ΣΕΦ, από την οποία προέκυψε ο «ζωντανός» δίσκος «Η Συναυλία» (2000).

Η σόλο καριέρα

Από το 1989, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ξεκινά τη προσωπική του διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι ως συνθέτης και ερμηνευτής. Η καριέρα του θα απογειωθεί δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Γιώργος Νταλάρας, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν θα τραγουδήσει την βιωματική του ροκ μπαλάντα «Διδυμότειχο Μπλουζ».

Θα ακολουθήσουν δίσκοι που θα κερδίσουν την κριτική και εμπορική αποδοχή: «Ρίξε Κόκκινο Στην Νύχτα» (1993), «Παράθυρα Που Κούρασε Η Θέα («1995»), «Παυσίλυπον» (1997) , «Το διάλειμμα κρατάει δύο ζωές» (2001), «Τόσα χρόνια μια ανάσα» (2007), «Η εποχή των αμνών» (2010).

Το 2012 έδωσε μια μεγάλη συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο με προσκεκλημένους τους Ανταμό, Άντζελο Μπραντουάρντι, Κριστόφ, Τονίνο Καροτόνε, Διονύση Σαββόπουλο, Διονύση Τσακνή, Ελεονώρα Ζουγανέλη και πολλού άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες, που αποτυπώθηκε στο άλμπουμ «Οι 'Αγγελοι Ζουν Ακόμη στη Μεσόγειο».

Είχε συνεργαστεί δισκογραφικά και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του οι: Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μαργαρίτης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Αναστασία Μουτσάτσου, Μίλτος Πασχαλίδης, Κατερίνα Στανίση, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Βαρδής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Ζουγανέλης, Ελεονώρα Ζουγανέλη, « Émigré», Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Ελισσάβετ Καρατζόλη, «Κίτρινα Ποδήλατα», Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, «Μagic De Spell», Γιώργος Μαργαρίτης, Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μάργαρης, Αντώνης Μιτζέλος, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Μπάσης, Φλέρυ Νταντωνάκη, Φίλιππος Πλιάτσικας, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, «W.C.» κ.α.

Επίσης, είχε συνεργαστεί επί σκηνής με τον Διονύση Τσακνή, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νότη Μαυρουδή, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Κώστα Μακεδόνα, τον Νίκο Πορτοκάλογλου κ.ά.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πέθανε στον ύπνο του στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στο εξοχικό του στον Πτελεό Πηλίου, όπου παραθέριζε. Την επομένη επρόκειτο να εμφανιστεί μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο Ηρώδειο σε μια φιλανθρωπική συναυλία υπέρ του σωματείου «Μαζί για το Παιδί».

Πηγή