Φρέντι Μέρκιουρι

 Βρετανός τραγουδιστής, μέλος των Queen. Κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες φωνές της ροκ, αλλά και ως σόουμαν ξεχώριζε, καταφέρνοντας να συνδυάζει θεατρικότητα, υπερβολή και ταλέντο.

Φρέντι Μέρκιουρι (1946 – 1991)

Ο Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury) γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1946 στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας. Ήταν περσικής καταγωγής και το πραγματικό του όνομα ήταν Φαρόκ Μπουλσάρα. Ως μουσικός κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες φωνές της ροκ, αλλά και ως σόουμαν ξεχώριζε, καταφέρνοντας να συνδυάζει θεατρικότητα, υπερβολή και ταλέντο.

 

Ξεκίνησε την περιπέτειά του στη μουσική από τα εφηβικά του χρόνια, με το πενταμελές συγκρότημα Hectics στο κολέγιο της Βομβάης, όπου ήταν έγκλειστος. Εκεί, οι φίλοι του τού απέδωσαν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Φρέντι, με το οποίο πορεύτηκε στην υπόλοιπη ζωή του.

Μετά την ίδρυση των Queen, ο Φρέντι Μέρκιουρι συνέθεσε πολλές από τις μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος, όπως το «Somebody to Love», τον γηπεδικό ύμνο We Are the Champions και το οπερατικό Bohemian Rhapsody, για πολλούς η κορυφαία συνθετική του δημιουργία, που παρέμεινε στην κορυφή των καταλόγων επιτυχιών στη Μ. Βρετανία για τουλάχιστον 9 εβδομάδες.

Η σόλο καριέρα του Φρέντι Μέρκιουρι ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80. Πριν, όμως, κυκλοφορήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, είχε εμφανιστεί με το όνομα Λάρι Λιούρεξ, ηχογραφώντας μια εκτέλεση του I Can Hear Music που πρώτοι είχαν πει οι Beach Boys.

Το 1990 επέστρεψε στο στούντιο, αυτή τη φορά για να ηχογραφήσει μαζί με τους Queen το άλμπουμ Innuendo, το τελευταίο πριν αποσυρθεί από τη δισκογραφία.

Λίγους μήνες αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο Φρέντι Μέρκιουρι έπασχε από τον ιό του AIDS. Σαράντα οκτώ ώρες μετά, στις 24 Νοεμβρίου του 1991, έχασε τη μάχη για τη ζωή.

Πηγή

Ηρώ Κωνσταντοπούλου

 Ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 17 ετών.

Άγαλμα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου στην πλατεία Τερψιθέας του Πειραιά

Ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 17 ετών.

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου του 1927, από ευκατάστατους γονείς καταγόμενους από τη Σπάρτη.

Μαθήτρια ακόμη του Γυμνασίου οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά των δυνάμεων Κατοχής. Στις αρχές Ιουλίου του 1944, μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και τη συνέβαλαν, αφού πρώτα τη βασάνισαν. Οι γονείς της, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες τους, κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν. Αλλά μόνο προσωρινά...

Τα Ες-Ες τη συνέλαβαν για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου, ύστερα από ένα σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Την έκλεισαν στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ» στην οδό Μέρλιν και τη βασάνισαν για τρεις εβδομάδες, προκειμένου να μαρτυρήσει τους συντρόφους της στην οργάνωση. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που της έκαναν απέδωσαν και τελικά την οδήγησαν στην πτέρυγα μελλοθανάτων του στρατοπέδου Χαϊδαρίου.

 

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οδηγήθηκε μαζί με άλλους 49 κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και εκτελέστηκε με 17 σφαίρες - όσα τα χρόνια της - για «παραδειγματισμό», όπως είπαν οι χιτλερικοί. Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά τής πατρίδας, 37 μέρες προτού απελευθερωθεί η Ελλάδα.

Στις 29 Δεκεμβρίου του 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον απελευθερωτικό αγώνα.

Το 1981 ο Νίκος Φώσκολος μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ζωή της («17 σφαίρες για έναν άγγελο: Η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου»), με πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Βιδάλη.

Πηγή

Η Σφαγή του Μονάχου

 Τρομοκρατική ενέργεια, που στοιχειώνει ακόμη τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνέβη στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 κι ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη...

Ένας από τους τρομοκράτες του «Μαύρου Σεπτέμβρη» κοιτάζει από το μπαλκόνι του διαμερίσματος, όπου εννέα μέλη της ισραηλινής αποστολής κρατούνται όμηροι.

Τρομοκρατική ενέργεια, που στοιχειώνει ακόμη τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνέβη στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 κι ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, διανύοντας την ενδέκατη μέρα διεξαγωγής τους. Τις πρώτες πρωινές ώρες, οκτώ ένοπλοι της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» κατόρθωσαν να εισέλθουν στο Ολυμπιακό Χωριό, παρά τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Κατευθύνθηκαν στο κτίριο της ισραηλινής αποστολής κι αφού σκότωσαν ένα προπονητή κι ένα αρσιβαρίστα, συνέλαβαν 9 ομήρους, ενώ οι υπόλοιποι αθλητές και συνοδοί κατάφεραν να διαφύγουν.

Για να απελευθερώσουν τους ομήρους, οι τρομοκράτες ζήτησαν από τις κυβερνήσεις της τότε Δυτικής Γερμανίας και του Ισραήλ την απελευθέρωση 234 Παλαιστινίων που κρατούνταν από τους Ισραηλινούς, την αποφυλάκιση των Γερμανών τρομοκρατών Αντρέας Μπάαντερ και Ούλρικε Μάινχοφ, καθώς και την ασφαλή διαφυγή των ιδίων από τη Δυτική Γερμανία. Τα αιτήματά τους δεν έγιναν δεκτά, τόσο από τον γερμανό καγκελάριο Βίλι Μπραντ, όσο και από την ισραηλινή πρωθυπουργό Γκόλντα Μείρ. Οι Γερμανοί, πάντως, προσφέρθηκαν να δώσουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στους απαγωγείς, για να απελευθερώσουν τους ομήρους ή να τους αντικαταστήσουν με γερμανούς πολίτες. Οι παλαιστίνιοι τρομοκράτες αρνήθηκαν την προσφορά κι επέμειναν στους όρους τους.

Οι γερμανικές αρχές, αφού αρνήθηκαν τη συνεργασία των Ισραηλινών, εκπόνησαν ένα σχέδιο, με στόχο να εγκλωβίσουν τους τρομοκράτες σ’ ένα κοντινό αεροδρόμιο, πείθοντάς τους ότι θα τους αφήσουν να διαφύγουν. Το σχέδιο, όμως, απέτυχε παταγωδώς. Αργά το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου, οι γερμανοί σκοπευτές που είχαν κατακλύσει το αεροδρόμιο άνοιξαν πυρ και τότε οι τρομοκράτες σκότωσαν και τους 9 ομήρους. Από την ανταλλαγή πυροβολισμών, το θάνατο βρήκαν, επίσης, οι πέντε από τους οκτώ άραβες τρομοκράτες (οι τρεις συνελήφθησαν) κι ένας γερμανός αστυνομικός. Συνολικά, η τρομοκρατική ενέργεια του Μονάχου κόστισε 17 ανθρώπινες ζωές.

Όλες οι χώρες καταδίκασαν την επίθεση. Οι αραβικές χώρες σιώπησαν, με μοναδική εξαίρεση την Ιορδανία. Η αντίδραση των ειδικών δυνάμεων της Γερμανίας δεν έμεινε στο απυρόβλητο, αφού εκφράστηκαν πολλές αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν την υπόθεση και υποστηρίχθηκε ότι με μία διαφορετική αντιμετώπιση θα είχε αποφευχθεί το αιματοκύλισμα. Οι Γερμανοί έχασαν έτσι τη μεγάλη ευκαιρία - αν και το επιθυμούσαν διακαώς - να αποκαταστήσουν το όνομά τους στους κόλπους του Ολυμπιακού κινήματος, που είχε στιγματισθεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936), που είχε διοργανώσει ο Χίτλερ.

Πολλοί υποστήριξαν ότι με τόσους νεκρούς επιβαλλόταν να σταματήσει η διοργάνωση, η ΔΟΕ όμως αποφάσισε ότι η ζωή έπρεπε να συνεχιστεί και οι αθλητές να φορέσουν και πάλι τις φόρμες τους. Την επόμενη μέρα, στην τελετή - φόρο τιμής για τους νεκρούς, 80.000 κόσμος βρέθηκε στο Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου και οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες. Για 32 ώρες οι αγώνες έπαυσαν, αλλά ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Εϊβερι Μπράντεϊτζ, ανακοίνωσε τη συνέχισή τους.

Τρεις ημέρες μετά τη Σφαγή του Μονάχου, στις 8 Σεπτεμβρίου, οι Ισραηλινοί σε αντίποινα βομβάρδισαν παλαιστινιακά στρατόπεδα στο Λίβανο και τη Συρία, με αποτέλεσμα οι νεκροί να ξεπεράσουν τους 100. Εν τω μεταξύ, οι σοροί των πέντε τρομοκρατών μεταφέρθηκαν στη Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι, όπου τάφηκαν με τιμές ηρώων.

Στις 29 Οκτωβρίου 1972 ένα αεροσκάφος της Λουφτχάνσα, που εκτελούσε το δρομολόγιο Δαμασκός - Φρανκφούρτη υπέστη αεροπειρατεία και οι γερμανικές αρχές, ενδίδοντας στις απαιτήσεις των αράβων αεροπειρατών, απελευθέρωσαν τους τρεις επιζώντες παλαιστίνιους τρομοκράτες της Σφαγής του Μονάχου. Αυτοί βρήκαν καταφύγιο στη Λιβύη, αλλά δεν επέζησαν για πολύ. Εξολοθρεύτηκαν από τη Μοσάντ (ισραηλινή ΕΥΠ), στο πλαίσιο της επιχείρησης «Οργή Θεού».

Σχετικά

• Η οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης» έδρασε την τριετία 1970-1973 και ήταν παρακλάδι της «Φατάχ» του Γιασέρ Αραφάτ, που είναι η κύρια συνιστώσα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Για τη διεθνή κοινότητα ήταν τρομοκρατική οργάνωση. Πήρε το όνομά της από τα δραματικά γεγονότα, που συνέβησαν στην Ιορδανία τον Σεπτέμβρη του 1970, όταν παλαιστίνιοι φενταγίν αποπειράθηκαν να ανατρέψουν τον βασιλιά Χουσεΐν. Ακολούθησαν εκτεταμένες σφαγές και απελάσεις χιλιάδων παλαιστινίων από την Ιορδανία.
• Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθέτησε το 2005 την ταινία «Μόναχο» («Munich»), που επικεντρώνεται στην επιχείρηση «Οργή Θεού» των Ισραηλινών.

Πηγή