Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

Η ελληνική έκδοση του «Rolling Stone» θα κυκλοφορεί με την «Εφημερίδα των Συντακτών»

 

Το περιοδικό είναι μηνιαίο.

 18 Σεπτεμβρίου 2021

Ως γνωστόν το περίφημο αμερικανικό μουσικό περιοδικό «Rolling Stone» έρχεται στην Ελλάδα και θα βγάλει ελληνική έκδοση από την People Media. Και θα κυκλοφορεί με την εφημερίδα που ταιριάζει περισσότερο στο προφίλ του. Μην ξεχνάτε πως μιλάμε μεν για ένα μουσικό περιοδικό αλλά ταυτόχρονα έχει έντονη πολιτική και κοινωνική δημοσιογραφική δράση.

Το «Rolling Stone» λοιπόν θα βγαίνει μία φορά τον μήνα με την «Εφ.Συν.», στην έκδοση του Σαββατοκύριακου. Τα τεύχη θα είναι πολυτελή, μεγάλου σχήματος (όπως το αμερικανικό), έτοιμα να πάρουν θέση στις βιβλιοθήκες μας.

Το πρώτο τεύχος θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο.



Πηγή

Κώστας Γεωργάκης

 Φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας.

Κώστας Γεωργάκης (1948 – 1970)

Φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας.

Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948 και ήταν μέλος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητά του γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».

Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, που είχε κολλημένη μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στο παρμπρίζ του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο...

Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Στο σημείο της θυσίας υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά: «Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».

Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.

Ο τάφος του Κώστα Γεωργάκη βρίσκεται στο Α' Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του, ενώ έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.

Η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη είναι μοναδικό και ξεχωριστό γεγονός στην αντίσταση κατά της Χούντας, προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους από το ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου»: «…ήσουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας…στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ' αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας…»




Τζέρεμι Άιρονς

 Ο Τζέρεμι Άιρονς είναι ένας από τους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, με κλασική θεατρική παιδεία, σπουδαία υποκριτικά προσόντα και εικόνα αντιστάρ.


Ο Τζέρεμι Άιρονς είναι ένας από τους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, με κλασική θεατρική παιδεία, σπουδαία υποκριτικά προσόντα και εικόνα αντιστάρ. Έχει βραβευτεί με Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία μυστηρίου του Μπαρμπέτ Σρέντερ «Το γύρισμα της τύχης» (1990).

Ο Τζέρεμι Άιρονς γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1948 στη νήσο Γουάιτ της Μεγάλης Βρετανίας, o νεώτερος γιός ενός λογιστή και μιας νοικοκυράς. Από μικρός έδειξε την καλλιτεχνική του κλίση παίζοντας ντραμς και φυσαρμόνικα στην σχολική μπάντα «The Four Pillars of Wisdom».

Μετά την αποφοίτησή του στράφηκε στην υποκριτική και σπούδασε στην δραματική σχολή του Ολντ Βικ στο Μπρίστολ. Από τις αρχές τιης δεκαετίας του '70 άρχισε τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση, κυρίως σε σειρές του BBC, και στο θέατρο με τον Βασιλικό Σεξπιρικό Θίασο. Το 1984 τιμήθηκε με Τόνι για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο του Τομ Στόπαρντ «The Real Thing» («Το πιο αληθινό», όπως έχει παιχτεί στην Ελλάδα).

Το 1980 έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία «Νιζίνσκι» («Nijinsky») και έγινε ευρύτερα γνωστός τον επόμενο χρόνο με την ταινία η «Η Ερωμένη του Γάλλου Υπολοχαγού» («The French Lieutenant's Woman») και την τηλεοπτική σειρά «Επιστροφή στο Μπράιτσχεντ» («Brideshead Revisited»), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ίβλιν Γουό. Συνέχισε με ρόλους «κακού» στις ταινίες «Οι Διχασμένοι» ( «Dead Ringers, 1988) και «Γύρισμα της Τύχης»(«Reversal of Fortune», 1990). Στην τελευταία ταινία, η οποία βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα, υποδύθηκε τον Κλάους φον Μπίλοβ, ένα ξεπεσμένο αριστοκράτη που δικάστηκε και αθωώθηκε για την απόπειρα δολοφονίας της πάμπλουτης συζύγου του. Για την απεικόνιση του αινιγματικού «ήρωα» της ταινίας κέρδισε το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου το 1990.

Ο Άιρονς εμφανίστηκε στη συνέχεια στο αισθηματικό δράμα «Μοιραίο Πάθος» («Damage»,1992), στην ταινία δράσης «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει: Η Εκδίκηση» («Die Hard: With a Vengeance, 1995) και ως καθηγητής Χάμπερτ στην «Λολίτα» («Lolita», 1997), μια αμφιλεγόμενη προσαρμογή του μυθιστορήματος του Βλαντιμίρ Νάμποκοφ από τον σκηνοθέτη Άντριαν Λιν. Στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο βασιλιάς των Λιονταριών» («The Lion King», 1994), δάνεισε την φωνή του σε ένα μοχθηρό λιοντάρι.

Η κινηματογραφική του παρουσία στις αρχές του 21ου αιώνα, περιλάμβαναν υποστηρικτικούς ρόλους στις ταινίες «Η τελευταία λέξη της Τζούλια» («Being Julia», 2004) του σπουδαίου ούγγρου σκηνοθέτη Ίστβαν Σάμπο, «Βασίλειο του Ουρανού»(«Kingdom of Heaven», 2005) του Ρίντλεϊ Σκοτ, «Appaloosa» (2008), «Ο Δρόμος του Χρήματος» («Margin Call», 2011), «Οι Λέξεις» («The Words», 2012), «Ο άνθρωπος που ταπείνωσε το Χίτλερ» («Race», 2016), «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης («Batman v Superman: Dawn of Justice, 2016») και «Justice League» (2017).

To 2015, συμπρωταγωνίστησε ως μαθηματικός Χάρντι στο βιογραφικό δράμα του Ματ Μπράουν «Ο Ανθρωπος που γνώριζε το άπειρο» («Τhe Man Who Knew Infinity», 2015) , ως αρχιτέκτονας ενός πύργου που μετατρέπεται σε πεδίο μάχης στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «High-Rise (2015), μια προσαρμογή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπάλαρντ και ως κακοποιός στην περιπέτεια φαντασίας «Assassin's Creed» (2016), βασισμένη στο ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι. Το 2018 εμφανίσθηκε στο θρίλερ κατασκοπίας «Το Κόκκινο Σπουργίτι» («Red Sparrow»).

Συνέχισε να παίζει σε τηλεοπτικές σειρές και το 2005 τιμήθηκε με Έμμυ για τον ρόλο του Κόμη του Λέστερ στο έργο «Elizabeth I». Στη σειρά «Οι Βοργίες» («Τhe Borgias», 2011-2013), υποδύθηκε τον Πάπα Αλέξανδρο ΣΤ', μια αμφιλεγόμενη μορφή της Αναγέννησης.

Ο Τζέρεμι Άιρονς αναπτύσσει εδώ και πολλά χρόνια πλούσια κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Είναι υπέρμαχος της κατάργησης της θανατικής ποινής και συμμετέχει σε καμπάνιες της Διεθνούς Αμνηστίας, υποστηρίζει τις προσπάθειες για την καταπολέμηση του AIDS και είναι υποστηρικτής και χρηματοδότης του Εργατικού Κόμματος, αλλά και μεμονωμένων υποψηφίων του κόμματος των Πρασίνων της Μεγάλης Βρετανίας. Από το 2011 είναι πρεσβευτής καλής θελήσεως του Οργανισμού Γεωργίας και Τροφίμων του ΟΗΕ (FAO).

Στην προσωπική του ζωή έχει νυμφευτεί δύο φορές. Ο πρώτος γάμος με την ηθοποιό Τζούλι Χάλαμ διάρκεσε λίγους μήνες το 1969. Από το 1978 είναι παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Σινέιντ Κιούζακ με την οποία έχει αποκτήσει δύο παιδιά.



Μαρίνος Μητραλέξης

 Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, που έγραψε ιστορία κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, με τον εμβολισμό και την κατάρριψη εχθρικού αεροπλάνου.


Μαρίνος Μητραλέξης (1916 – 1948)

Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, που έγραψε ιστορία κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, με τον εμβολισμό και την κατάρριψη εχθρικού αεροπλάνου.

O Μαρίνος Μητραλέξης γεννήθηκε το 1916 στο χωριό Μίλα Μεσσηνίας. Τον Οκτώβριο του 1935 εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας, από την οποία αποφοίτησε τον Αύγουστο του 1938 με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού.

Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου υπηρετούσε στην 22η Μοίρα Διώξεως στη Μίκρα της Θεσσαλονίκης, η οποία διέθετε αεροπλάνα πολωνικής κατασκευής PZL P24 (Πε-Ζετ-Ελ). Το μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου 1940 εθεάθησαν πάνω από τη Βέροια σμήνη ιταλικών βομβαρδιστικών, συνοδευόμενα από καταδιωκτικά, με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη. Αμέσως σήμανε συναγερμός στη Μίκρα κι ένας σχηματισμός αεροπλάνων απογειώθηκε για να τα αναχαιτίσει. Το κατόρθωσαν με επιτυχία και αποσόβησαν το βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης.

Κατά τη διάρκεια των αερομαχιών, ο ανθυποσμηναγός Μητραλέξης διαπίστωσε ότι του σώθηκαν τα πυρομαχικά και τότε με ενέργεια καμικάζι επιτέθηκε σ’ ένα εχθρικό βομβαρδιστικό τύπου Savoia-Marchetti και με τον έλικα του κινητήρα του απέκοψε το ουραίο πηδάλιο και το κατέρριψε κοντά στον Λαγκαδά. Παρά τη σοβαρή βλάβη που υπέστη ο έλικας του αεροπλάνου του, κατόρθωσε να το προσγειώσει σ’ ένα χωράφι, στο σημείου που λίγο νωρίτερα είχαν προσγειωθεί με τα αλεξίπτωτά τους το πλήρωμα του καταρριφθέντος ιταλικού βομβαρδιστικού. Με τη βοήθεια χωρικών τούς συνέλαβε και τους μετέφερε στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχή διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχισε την πολεμική δράση του.

Ο Μαρίνος Μητραλέξης έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή στα γαλανά νερά του Αιγαίου. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1948, κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνώρισης, το αεροσκάφος τύπου Airspeed Oxford κατέπεσε λόγω μηχανής βλάβης στη θαλάσσια περιοχή κοντά στην Τήνο και βυθίστηκε. Τον επισμηναγό Μητραλέξη ακολούθησαν στο υγρό τάφο ο αντισμήναρχος Δημοσθένης Πολίτης και ο επισμηναγός Δημήτριος Γαλανάκος, που επέβαιναν του μοιραίου αεροπλάνου.